@hatunca yorumlarına katılıyorum. Bundan sonra yazacaklarım lütfen övgü gibi anlaşılmasın çünkü gerçekten övgüye değer bir durum mu bilmiyorum. Benim eşim üstün zekalı. Büyük ihtimalle oğlum da. Herkes bir şeylerde üstün olma peşinde (post sahibi için demiyorum kesinlikle) ama her üstünlüğün de bir zorluğu var. Normal olmak, ortalama olmak mutluluk getirir bana göre.
Oğlumun dil ve sayı becerileri çok gelişmiş. Yaradılıştan. Sayı saymak falan demiyorum. Dört işlem yapıyor 2 yaşından beri. Türkçesi anne babasıyla uzun uzun tartışacak kadar gelişti. Biz okuma yazma yerine dil öğrettik doktor tavsiyesiyle. İngilizce öğrettik. 3.5 yaşında şu an, yetişkin İngilizcesinde zorlanıyor ama çocuk İngilizcesini anlıyor.
Biz psikologla takip ediyoruz, 4 yaşına gelince ölçüm testlerini yapalım dedi. Ona göre eğitimine karar verilecek. Yetenek, zeka, beceri hepsi güzel şeyler ama üstün olması bence zorluk. Hele de bu ülkede. Oğlum üstün zekalı çıkarsa ben nerede okutacağım? Sosyal ilişkilerinde dengeyi nasıl kuracağım? Yaşıtlarıyla şimdiden ayrıştı. Çoğuna bebek muamelesi yapıyor. Özel eğitim alsa bile sayılı arkadaşı olacak. Bir sürü sosyal sorunu olacak. Eşimden biliyorum hepsini...
Velhasıl, post sahibinin oğlu gayet yaşının sınırları içerisinde. Okuma dışındaki tüm hevesleri desteklenebilir. Aşağıda da yazdım zaten neler yapılabileceğini.