Bir tane kızım var bir yasina yeni girdi.ben gurbetteyim.7 kardeşiz.icime dert olan biseyi paylaşmak istiyorum.benim yegenlerim oldu.hepsine gittim.her memelkete gidişimde onlara herşey alırım.hediye alışveriş yiyecek o bu şu. Ama kendi şahsi ailemden birşey görmüyorum.yani anlatmak istediğim
Çok şükür alım gücüm var.ama kızım adına onlardan birşeyler beklerdim.ailem çok iyidir hepsinide çok severim.kardeslerim falan canımdan parça.ama gel gör ki.benimde ilk evladım.bebegim doğduğunda yanıma geldiler.bir çift kıyafet almamislardi.cok icerlendim.o zaman bu durumu anenmle paylaştım.dedim yani anne benimde ilk çocuğum taa memleketten gelmişsiniz hepiniz bir çorap anlamadınız mi.esimin ailesi ne getirdi ailen doye sordu yerin dibine girdim dedim.annem kızıma battaniye ve iki takım almıştı.ama kız kardeslerim elleri boş geldiler.burda çarşıya gittiler.cocuga bişey almadılar.lohusa dönemindeki hassasiyet mıdır çok üzülmüştüm.yani şu da bacimdan bu da abimden geldi diyemedim.daha sonra annem kız kardeslerime demiş.onalr da bir takım kıyafet getirdi.aldiklarinda ettikelrinde değilim.ama kendimi kötü hissettim . bilmiyorum belki bu söylediklerim bazılarınız tarafından yanlış algılanır ama bir tek çorap dahi olsa gurbet elde bize yadigar giydirmek istedim.esimin ailesine mahcup olmak istemedim.kimseden kızıma takintaksinalr onu alsinlar diye bir derde düşmedim.zamaninda yegenlerime yaptığım cömertliği kızıma da yapsinalr istedim .depremden sonra amiliayt olmuştum boynumdan .yeğenim doğdu sargilarimla gittim taaa Mersin'e.abimin çocuğunu görmeye.ama abim o kadar aciz bir insan ki çocuğum bir yaşına girdi hala onu gormemis.memelkete ailemin yanına gittim bir ay kaldım.bacim gelmiş diye gelmedi bile .yeğenimi göreyim demedi bile.icim buruk geri döndüm.bayram oldu seyran oldu yaş günü oldu.kirk kat yabancı hediyelesti.kendi ailemden bişey görmüyorum.hepsini çok seviyorum.abime ayrı kırgınım ama kendi aile fertlerimle bir sikintim yok.ama içten içe aşırı zoruma gidiyor bu durum.acaba ben. Mi abartiyorum diyorum ama.yani bir küçük hediyeye dünyalar benim olurdu ya.bilmiyorum.cunku ailem benim kızıma almış.benim kızımı düşünmüş.benim kızımı sevindirmek istemiş diye düşünürdüm.kendi yaptıklarım için asla pişman değilim.yegenlerim benim evlatlarım.ama bunun bir karşılığını görememek ....
Ne diye karşılık bekliyorsun demeyin.aileniz canınız kaniniz.ve biricik evladınız var, bir küçük hediye bile kayık görülmeyen.belki de ben çok ince düşünüyorum bilmiyorum.ben çünkü onalrin özel gunlerini hiç kaçırmam.cocuk sevindirmeyi de severim. Bilmiyorum kızlar sizce bu saatte içime dert olan şey saçma mi ? Bostan yere kendimi mi uzuyorum.bilmiyorum