2 kızım var biri 2 yaşında diğer 9 aylık. Büyük kız gece hiç kalkmazdı en azından o düzene girdi diye sevinirdim ama artık her gece mutlaka 1 kere uyanıyor. Küçük kızım gecede 10-15 kere (abartmıyorum) eşim polis ne gecesi var ne gündüzü ne izni ne bişey. Sürekli evdeyim bir döngü içinde. Annemler ablamlar sık sık gelir kalır gider çok şükür tek tesellim o. Bakıyorum herkes geziyor tozuyor 3.5 yıllık evliyim eşimle birbirimizi çok seviyoruz. Ama gel gör ki bende bir tükenmişlik iki aydır diyim size sürekli yüzüm asık her şeyi dert ediyorum kendime. Mutsuzum hayatımdan çok yük var omzumda sanki oysa çocuklarımı büyütüyorum olması gereken bu. Ama ben eski günlerimi çok özlüyorum kimse görmeden sürekli ağlıyor üniverte lise yıllarım çalıştığım o güzel yıllar. Evlendim kendimi eve kapattım sanki çocuklara hazır değildim ama rabm nasip etti verdi layığıyla bakmaya çalışıyorum stresimi de asla onlara yansıtmam hakkım yok çünkü buna. Nasıl bu psikolojiden çıkarım napmam lazım sizce