Kızlar hiç iyi değilim hiç... Lütfen şükret demeyin! Zaten inanın şükrediyorum. Ama insanız yorulup bunalıp sıkılıp pes etmek isteyebiliriz.
Benim 4 bucuj yaşında bşr oğlum var. Oğlum ağır kolik ve kasık ve göbek fıtıklıydı. İnanılmaz zordu o günler.. Anlatamam yani anlatamam.... Neyse allahıma şükür onu büyüttük. 4 yaşında doğru hem oğlum çok istedi hem biz de istedik kardeşi olsun. Çok şükür biz kızım oldu. Bugun 40 günlük. Ama ben hiç diyi değilim. Ölsem ölürüm ama bensiz büyüyemezler diye sabrediyorum. İyi değilim. Sürekli ağlıyorum. Oğlum da görüyor etkileniyor. Bebek olan sadece kucakta uyuyor bu da kolik oldu. Yatırdıgım an bas bas bağırıyor e benm yemek yapmam laızm ne bileyim iş güç ev ilk çocuk eş var... Ya afedersiniz ama wc ihtiyacım var ve yapamıyorum o kadar zor ki... Yaşamayan bilmez.
2. Cocukta benim gibi hisseden var mı yani kaç ay sürücek bu çaresizlik.... Dayanamıyorum...