Ben gençliğinde annesini çok üzülmüş bir insanım ama evlendim hamileyim annelik duygularımdan olsa gerek neredeyse bazı geceler annemi zamanında üzdüğüm için ağlıyorum hiç kalbini kırmak istemiyorum evlendiğimden beri annemle her gün konuşuruz annem aşırı alıngan bir insan az önce deposed paylaşmıştım ileride gezersek ocağına izin verir mi dedi ben de sorarım dedim niye soruyorsun ki öyle misin biz senin aileniz özgüvenin kırılmış bizimle görüşmede mi karışıyor gibi bir sürü laf saydı halbuki Yok öyle bir şey dedim ağlaya ağlaya konuştum ve bir odaya geç konuşalım dedim işim var zeytin kıracağım geçemem öbür odaya dedi babam telefonu aldı canını sıkma üzülme falan dedi ben de kapattım telefonumu ağlamaya başladım kardeşimle konuştum kardeşim de eniştem sana çok mu karışıyor dedi annem biz sana değil eşi acaba çok mu karışıyor diye düşündüler dedi şimdi benim eşimden izin almak istemem kötü bir şey mi annem zamanında Ezine siz bana sormadan bir çok şey yaptı babam da hep başa kalktı aynı şeyleri yaşamak istemediğimi bekarlığın da da söyledim ben ileride işinden izin alırım dedim benim ailem eşim olur ben senin gibi olmayacağım demiştim çünkü annem hep annesini bacısını kardeşlerini bizden önce tutardı şimdi şimdi darbe yiye yiye aklı başına geldi ben yanlış bir şey mi yapmışım bundan sonra anneme karşı tutumum ne olmalı anneme uzun bir mesaj attım ben senin kalbini kırmak istemiyorum sen de alıngansın ben de alınganım ama ben eşinden izin almak durumundayım çünkü o da benden konumdayız izin alıyor bu saygıdan dolayı böyle ileride başıma kakacağınız iyilikler yapmayın bana ben seni üzmek istemiyorum ama sen hem kendini hem beni üzüyorsun eğer ki sen ozursuz ediyorsam da çok sık konuşmayalım iyi geceler Allah'a emanet ol dedim bundan sonra nasıl davranmalıyım sizce