Her şeyi en uç noktada yaşayan, özgüveni eksik, kendini aşağılık gibi hisseden, bir şeyi kafaya takınca o şeyi yapana kadar uykusu gelmeyen, temizlik hastası biriyim. Nasıl baş edeceğim ilaç kullandım hiç bir şeye yaramadı. Günde 3 saat uyuyorum hemde uyuma fırsatım varken. Geri kalan çoğu zaman çocuk ve temizlik. Eşim bir laf söylese 10 sene unutmuyorum hep söylüyorum. Hiç bir şey aklımdan çıkmıyor söylenmiş kötü söz yada şakayla birisi bir hakaret etsin oturup ağlaya ağlaya gülüyorum. Evde asla tek kalamıyorum sanki cinler gelip beni götürecek hissi oluyor hep içimde. Ama birisi yanımda uyusun bu durum olmuyor. Kısacası yalnızlık korkutuyor. Hayvanlara dokunamıyorum dokunsam yemek yiyemem. En sevdiğim şey ise ameliyat videolari. Birde delikli bir şey görürsem kaşınıyorum. Mesela pul pul olmuş bir yüz görsem bit girmiş gibi kaşınıyorum. Çok takıntılı bir insandım duygu açısından şu sıralar aşırı umursamazim. Evim jilet çocuklarım jilet ben jilet gibi olmalıyım. Hep bu kaygılar