Biraz spor yapayım dedim, kızım eteklerime tutunup ağladı. Şimdi emziriyorum. Allah onları bağışlasın. Küçükken çok zor oluyor hayat. Ne rahatça tuvalete gidebiliyorum, ne banyo, ne spor, ne namaz.. Hepsinde arkamdan ağlıyor. Namazda üstüme tırmanıyor, başörtümü çekiyor. Ev işlerimi yapamıyorum, kişisel bakım hak getire. Ne olacak halim bilmiyorum. Sanki ayaklarıma iki ağırlık bağlanmış ve ben öyle yaşamaya çalışıyorum.
öyle sorunca dertlendim biraz ya. Ama onlarsız da olmuyor. Canlarım onlar benim. ❤️ Allah salihlerden eylesin