Canım ben de 26 yaşındayım 1 buçuk senedir evliyim. Ben doğma büyüme izmirliyim, eşim Urfalı. Annem babam ayrı benim, ben ilk babama bu konuyu açtığımda doğulu diye istemedi hani ilk sorusu nereli oldu öyle söyleyeyim. Sonra bir daha evimin önünden bile geçme dedi, peki dedim hoşçakalın. Annem ben senin arkandayım dedi, istemem-nisanim ananemle dedemin evinde oldu. Ama dedem bu sefer zıt gitmeye başladı. Eşimin ailesini kışkırtmaya çalıştı sürekli ki kavga çıksın da iş bozulsun. Sonra yalnız kalınca işte o da doğulu olmalarından zengin olmamalarindan şikayet etmeye başladı. Nisandan 4 ay sonraya nikah tarihi almıştık. Düğün de nikahtan 3 ay sonra olacaktı, nikahı önden yapmaya eşimle biz karar verdik çünkü ailem yan cizecekti belliydi. Neyse nikaha 1 ay kala biz iade i ziyaret derler bizde onun için annem dedem ben Urfa ya geldik. Annem alakasız bir şekilde beni eşimin ailesine kötülemeye benimle kavga etmeye başladı hatta üstüme yürüdü vurmak için. Ben o an anladım bir oyun dönüyor bunlar işi bozmak istiyor. İzmir e ağlayarak dönmüştüm utancımdan, ananem at nişani ben sana buradan bulurum falan demeye başladı. Nikaha 4 gün kala dedem durduk yere eşime küfür etti, ben de dedim ki senin onlara saygın yok tamam bana da mı yok? Sonra annem araya girdi bana saldırmaya kalktı sen benim babamla nasıl konuşursun, düğün mugun yok sana biz yokuz ne halin varsa gör dedi. İyi dedim nikahtan giderim. O günün gecesi annem eşimi arayıp oğlum biz yokuz ne halimiz varsa görün o mu gelir, sen mi gelir alırsın ne yaparsanız yapın dedi. Ben artık kaldıramayacak duruma geldim ve eşimle birbirimizi çok seviyoruz yani. Ertesi sabah eşimin ailesi biz arkandayiz çık gel biz senin aileniz dedi. Tamam dedim. Topladık bavulumu Urfa ya gittim, nikahımda tek başımaydim. Annemler kayinvalidemleri arayip hakaret etmeye beni kötülemeye devam ettiler, sağolsun onlar kulak aşması. Düğünüm olmadı çünkü ev eşyalarının hepsi eşime kaldı, çeyizimi getiremedim. Annem de zaten bu evdeki herşey benimdir deyip vermeyeceğini söylemişti. Ben matematik öğretmeniydim dershanede, neredeyse hepsini ben maasimla almıştım. İlk 6 ay çok zordu. Psikolojim bozuldu yani çünkü kültür bambaşka ve kimsesiz olduğum için eşim bana kırıcı davranabiliyordu zaman zaman. Kayinvalidemler bana aşırı iyilerdi Allah var. Şimdi artık hamileyim düzenim oturdu falan eşimle iyiyiz çok şükür. Babam benimle sırf doğulu ile evlendim diye bir ömür konuşmaz biliyorum hatta onun korkusuna halamlar amcamlar bile benimle konuşmuyor. Annem gebe olduğumu öğrenince beni aradı, öyle barıştık ama eşim ve ailesi bilmiyor haklı olarak annemle gorusmemi istemiyorlar. Ben de mesafeliyim zaten sadece, ölüm kalım var diye konuşuyorum. Velhasıl kelam Allah a çok şükür ben mutluyum benimki de bir nevi kaçarak evlenme