İkizlerim doğduğunda yardıma gelen annem kaza geçirip kolu kırılmıştı. 4 buçuk yaş toz alerjili bebe,bir adet ikiz bebek,annem ben koskocaman ev.. Eşim yemek yolluyor inan onu büle yiyemiyordum. Bebekler reflü biri kolik. O sırada beni hiç çekemeyen bir kuzenim var kii halâ öyledir sağ olsun. Ben toparlanıp yatak odasından bile çıkamıyorum . Bakıcı bulamıyoruz,bir o bebeği bir diğer bebeği emziriyorum ağlıyorum sürekli falan. Çıktı geldi teyzemle. Değişik insan görmek bile moral oldu. Bebeklere annemle teyzem baktı. Onun çocuklarla benim ilk göz agrım oynayarak çok mutlu oldu. Biz khvaltı hazırladık,yedik içtik. Kalktı evimi döktü aşağı. Sil süpür çillop etti Allah razı olsun. Bi kere daha geldi yine aynısını yaptı. Daha sonrada zaten birini tuttuk. Ama gerçekten Hızır gibi yetişmişti. Şimdi o kadar sataşır bana hatta bazen hakaret eder, ablanım ağzını topla derim en fazla. Unutamıyorum o zamanları.