Kızlar sizinle hüzünlendiğim bişeyi paylaşmak istedim burada
Ben Sevgisiz büyüyen bir çocuktum aynı zamanda da annemde çok fazla şiddetle büyüdüm
Babam hep evde vardı ama yoktu ve babam şuan dada kardeşlerime ılıman davranmaya çalışıyor ben uzak duruyorum çünkü böyle alışığım kopuk büyüdüm artık hepimiz büyüdük o yaşı baya Bi geçtik ben evlenmeden önce yapmış olsaydı eş seçimim de çok doğru olurdu ve sevgi gördüğümü sanıp evlenecem diye hoplamazdım sonrası dada yanlış yaptığım evliliğin acısını çekmezdim dün annemlere gittik babam kapıda kardeşime sarıldı öptü ben baktım kaldım sanki Bi küçük kız çocuğu oldum. annemde beni görünce bende seni öpüyüm hadi görüşürüz dedi fazlasıylada evlat ayrımı yapıyorlar beni ayrıyolar dünden beri kendime gelemedim. Kardeşlerim evli değil onlar birbirine destek aynı evin içinde oldukları için benim küçük çocuklarım olduğu için onlara kardeşlerim kadar destek olamadığım için ayrım oluyor. Çok üzüldüm paylaşmak istedim