Canım lohusalık depresyonunu çok iyi bilirim çünkü aynı deprosyonu bende yaşadım
Ve unutamıyorum
Ben doğum yaptığımda
Oğlumda seker düşüklüğü ve kanında iltihap oldugunu öğrendim
ve çocuğu acil ambulans ile istanbulda özel bir hastaneye kaldırdılar
Esime yalvardım hemşirelere ne olur oğlumu göreyim diye
Eşim hemsireyi zar zor ikna etmis kucağında 2 dakika gösterdiler bana
Sezeryan olmusum zaten acım var ağrım var
Hemsire igne yapcam dedi istemedim
En son dedi mesai bitiyor geliyim yapıyım
Yap dedim hadi.
Ben devlette yaptım doğumu
Oğlumu özel hastaneye götürdüler
Esimde onlarla gitti
Çocuğu kuveze koydular
28 gün kucağıma alamadım
Anne olarak emziremedim
Her gün süt sagar eczaneden poşet alır gönderirdim oğluma hemşireler siringa ile icirirlerdi göbekten besliyordu en son biberon dediler yutma problemi vardı hemşireler yavas yavad veriyorlardı.
Doğum yapıpta 28 gün cocugunu kucağıma alamamak bende depresyon yarattı
Hastaneden çıkınca emziremedim.
Mecbur mama vermek zorunda kaldım
Anne oğul süt ilişkisini tadamadım
O gündür bugündür
İkimizde kopukluk var oğlumla
Cok seviyorum oğlumu ama
5 yaşında
Bazen iletişim kurmakta zorlanıyorum.
Lohusalik gerçekten cok zor bir durum
Anlatmak istediğim buydu
Kusura bakmayın biraz uzun oldu ama
Hakkınızı helal edin.