Kısa boylu, şişman, kekeme ve kendimden yaşça küçüklerle oynuyorum diye, büyüdüğümde de sivilcem var, burnum büyük ve kepçe kulaklıyım diye devamlı akran zorbalığına maruz kalan biri olarak söylüyorum.
Hayatımda gördüğüm en acımasız topluluk, çocuk topluluğudur.
Bu yaşa geldim, her türlü zorbalığa uğradığıma eminim. Gerek kadın kadına, gerek bir erkekten, gerek islam üzere, gerek ırksal olarak binbir farklı zorbalık içinde en acımasızı çocuklar oluyor.
Sınırları yok, hak hukuk bilmiyorlar. Diğerleri en azından konuşulunca biraz olsun anlayabiliyorlar ama çocuklarda bu imkansız.
7’den 70’e her yaştan talebem de oldu, zorbalık yapanı da izleyip gördüm. Müsaade etmediğim her defada da şakalaşıyoruz diyorlar.
Şaka sınırları yok, zorbalanan çocuğun eli mi yanmış, boğulmuş mu, canı mı yanmış, fakir miymiş, yetim miymiş, büyük müymüş, küçük müymüş hiç önemi olmuyor.
Tek kriter o kimseden hoşlanmamak.
Ben, bana zorbalık yaptıkları meseleleri birer birer aştım belki ama herkes bunu yapamıyor. Kepçe kulaklıyım diye hep üzülürdüm, meğer normal kulakmış. Burnum büyük diye çocukluğumda ve gençliğimde hiç foto çekinmedim, halbuki normal burun. Sivilcem geçti, zayıfladım, boyum uzadı, artık kekeme değilim.
Her şeyi iyi ettim de bir tek küçük Alaska’nın arkadaş edinme olayını tamir edemedim. Daha da insanlarla arkadaşlık edemiyorum mesela, kimseye sırrımı anlatamıyorum.
Herkes kötü değil ama hayattan bihaberken insan gözünü zulme açınca kimden geliyorsa ondan kaçıyor.
Çok geçmiş olsun ailesine, Rabbim acılarını dindirsin😣
