3.5 ve 4.5 yaşında iki kızım var eşimle boşanma sürecindeyiz çocuklarla 2yıldır hiçbir iletişimi yok..
3yasındaki kızım beni aşırı strese sokuyor
Banyo yapmak, saç taramak, yemek yemek uyumak herşey problem olmaya başladı. Ben temizlik yapıp çorap satarak onlara bakmaya çalışıyorum asla mükemmel değilim elimden geleni yaptım ve yapıyorum ama sabrım da bitti tahammülümde. Tek başıma yetişmeye çalışıyorum o kadar yorucu ki anlatamam sürekli uyumak istiyorum..
Evde hafta sonu sıkılmasınlar diye iki gün üst üste parka götürdüm her gittiğimde başka birşey yaşıyoruz evde dursam kavga ediyorlar dısarı cıksam ağlama krizi ve ben giderek şiddet göstermeye başladım cünkü başka türlüsünü yapamıyorum
Kızım çok hırcın çok inatçı. Birşey kafaya taktıgı zaman sabahtan akşama kadar onun üzerine gidiyor ya dediğini yapacam yada o sürekli o şeye takılıp ağlayacak.. Bugün banyo yaptırayım dedim ay kızlar bir bagırıyor yemin ederim resmen çığlık atıyor hani bağırmak değil bildiğiniz çığlık banyo yapmak istemiyor öyle bağırınca küvette ayagı kayıp düştü daha çok ağlamaya basladı ben sakinleştirmeye çalışıyorum ama nafile sonra diğer kızım da kulaklarını kapatıp anne Damla çok bagırıyor diye aglamaya başladi diğer çocuğun da hiç düzeni kalmadı sürekli kardeşi sorun çıkarıyor dün büyük kızım piknikte tam keyifle yemek yiyecekken bu kücük kızım hiç olmadık yere ağlamaya başladı hani ne oluyor diyorum ögürüyor gibi yapıyor çok sinirlendim bu arada tutturmuş bana bez bağla hani iki inat edip bırakmıyo tam gücüyle yapıyor ve ben bu psikolojiyle vurmaya başladım çok yoruldum kızlar bazen diyorum babasına mı versem sürekli evde bağrış çagrış üst kat komşumun benim çocuklar gibi çocukları var yemin ederim sanki ev boş hiç eziyeti bagırtısı felan yok ben nerde yanlış yaptım sanki kızım eşimin yarım kalan yıldırma ezdirme çilesini devam ettiriyor ayaklarım da derman yok bittim ben