Hanımlar merhaba, ben bu tarz şeylere normalde çok takılan biri değilim fakat ilk defa zoruma gitti galiba hakkımda konuşulanları öğrendikten sonra düşünmeden edemiyorum, sürekli aklıma geliyor, kimseyle de paylaşamıyorum.
Konu şu ki 2 tane görümcem var benden küçükler. Ben doğum yapalı 1 yıl olacak ikisi de evime asla gelmediler kimse yanımda olmadı. Bu zamana kadar her ne kadar bu duruma bozulmuş olsam da kimseye hiçbi şey belli etmedim. Desteğe ihtiyacım olduğunda hiçbiri yanımda olmadı yine de sorun etmedim sesimi çıkarmadım. İçten içe Yeğenleri sonuçta hiç mi gelip görmek, sevmek istemezler diye düşündüm ettim ama hep boşverdim bi yerde. Bayramda bir akrabalarıyla bir araya geldik kız il dışında yaşıyor görümcelerimle de sık görüşürler telefonda da olsa. Kız bebeğimle çok ilgilendi sevdi bütün günü beraber geçirdik. Sonra birden dökülmeye başladı görümcelerim hep hakkımda kıza kötü konuşmuşlar, halbuki normalde aramız iyidir yani ben öyle zannediyormuşum. Güya ben kimseye çocuğumu göstermek istemiyormuşum, elletmiyormuşum, herkese çok soğuk davranıyormuşum. E tabi kız da söylenenlerin tam aksini görünce şaşırdığını söyledi.
Yani şimdi gerçekten ne yapsam bilmiyorum. Hiçbiriyle görüşmek konuşmak istemiyorum artık içten içe çok kırıldım zaten lohusalığım ağır geçti o dönemleri de hatırladıkça çok üzüldüm açıkçası. Ama kimseye de durduk yere tavır koyamıyorum, kızı da ele veremem böyle bi durumda. Nasıl davranmalıyım sizce, siz olsanız ne yapardınız. Dertleşmeye ihtiyacım var, biraz uzun oldu sanki umarım okuyup destek olursunuz. Şimdiden teşekkür ederim.