Kaynanamla beraber aynı evde yaşıyoruz ve bekar bir kaynım var ama rahatım asla yok yani hem fiziksel hem psikolojikmen çöküntüdeyim dört çocuğum var hep çocuklarımı susturmaya çalışıyorum hep oyunlarına engel olmaya çalışıyorum çünkü rahatsız oluyorlar yani mesela çocuklar sonuçta sabah erken uyaniyorlar lütfen sessiz olun gürültü yapmayın demekten artık psikolojim bozuldu ama halbuki yalnız kendi evim olsaydı çocuklarım rahat rahat oynarlardı bende diken üstünde olmazdım, ve şu da var ben eskiden annemlere gelince rahat ederdim buraya gelmek için can atardim ama şuan geldiğim gibi eve dönmek istiyorum orası bile daha rahat geliyor çünkü annemle babam sürekli bu çocuklar evi dağıtıyorlar hiç durmuyorlar vs vs kalbim çok kırılıyor ben sabah uyaniyorum geceye kadar durmuyorum kahvaltı ev işi yemek yapmak çocuklara bakimi ama annem sanki hiç bişey yapmıyorum gibi laflar ediyor bana kalbim çok kırılıyor hiç biseye tahammülleri yok oğlum annemin şarjını diğer odaya götürmüş annem ona bile bir sürü laf etti şarjım diğer odada ne arıyor yani bir şarj ya niye insan bu kadar büyütür , boğazım düğüm kalbim kırık içim buruk bedenim yorgun..