Canım psikolaga gidecek zamanım olmaz ki çalışıyorum ama ben çok kötüyüm canım çok yanıyor sizin dediğiniz gibi olmuyor ben hayattan kopmuşum biz de bir de genetik biraz benim bir tane daha kardeşim benim gibi baktığım her şey dokunduğum her şey bana çok tuhaf saçma geliyor bence benimki düzelecek gibi bir şey değil hayatla olan ilişkim bitmiş bana her şeyi yapmacık gibi geliyor benim durumum çok kötü ayakta bile zor yürüyorum böyle çok dikkat çekici bakışlarım var mesela yolda yürürken yere bakıyorum taşlar dikkatimi çekiyor dükkanlara bakıyorum dükkandaki yazıları okuyorum sürekli böyle gördüğüm yazıları sürekli içimden okuyorum insanların yaptığı hareketlere çok dikkat ediyorum tuhafıma gidiyor insanlar benim yanımda hareket ettiği zaman tuhafıma gidiyor panik korku oluyor rahatsız oluyorum mesela bardak yıkama gibi mesela diyelim tencereyi yıkadı kaldırdı köşeye koydu bunlar benim tuhafıma gidiyor korku veriyor bana ben bunları yapmaya dokunmaya kendimi tuhaf hissediyorum hiç rahat hissetmiyorum kendimi otursam kıvranıyorum illa rahat etmeye çalışıyorum sanki bir şeyler bana baskı yapıyor istediğim gibi oturamıyorum kendimi bir türlü rahat ettiremiyorum tuvalete gitsem dönümü indirip tuvalete oturduğum zaman korkuyorum sanki herkes beni görüyor benim tuvalette ne yaptığımı goruyorlarmis gibi böyle bı rahatsız oluyorum tuvalete otururken kendimi çıplak görüyorum ya aklıma böyle cinsellik geliyor kendimi böyle aynada çıplak görünce beğenmiyorum daha 32 yaşındayım doğumdan sonra göbek sarktı memeler öyle sinüzit de var kendimi hiç beğenmiyorum özgüvenim düştü üzülürken bile vücudum hareket ettikçe vücudumun kötü olduğu düşüncesi ile yürüyorum beni rahatsız ediyor yatarken yan yattigim göbeğim den rahatsız oluyorum sürekli önümde birşey duruyormuş gibi rahatsız edici oluyor çok huzursuz yatıyorum bunların oluş sebebi boşandığım eşim bazen derdi senin oran böyle senin şuran böyle sonra gençlik zamanlarımda beni isteyen bı akrabam vardı o geldi bize bana karşı hala gönlü vardı belli ediyordu ben onu görünce ben de özgüvensizlik kendini beğenmeme bunlar başladı acaba benim vücudum böyle olduğunu bilse ben de gene gönlü olur muydu tamamen film sıfıra düştü böyle artık cesaret edemiyordum başka biriyle kendimi düşünmeye bir de insanları beğenmiyorum insanlar tuhafıma gidiyor kendimi de öyle hiç beğenmiyorum suratıma baktıkça böyle kendimi çok çirkin görüyorum kendi suratımdan rahatsız oluyorum çok değişik bir psikoloji yaşıyorum mesela üstümde kıyafet varken kendimi böyle çok iyi çok güzelim gibi görüyorum istemeden çok dikkat çektiriyorum acaba yürürken arkadan bakıyorlar mı hissi oluyor arkadan beni görüyor bana bakıyorlar düşüncesi oluyor yürürken kötü oluyorum mesela böyle yürürken hareket ederken birden aklıma vücudumun çirkinliği geliyor vücudunu hissediyorum bakıyorum normal insanlar gayet iyi neden ben de böyle bir şey oldu böyle ayakta yürüyecek canım yok hemen böyle bir yer görsem oturasım geliyor oturduğum zaman da rahatsız oluyorum böyle kendime rahat ettiremiyormuşum gibi böyle bakıyorum normal insanlar gayet iyiler normaller ama ben bunun dışındayım Allah'ın yarattığı kul nasıl bu hale gelebilir bazen hayret ediyorum kendimi böyle hep kafaya takmaktan oldum işte böyle insanlara bazen görüyordum ben de onlar gibi olmaya çalışıyordum sonra dengem bozuldu artık kendim gibi de olamıyorum kişiliğim bozuldu özgüvensizlik var kendimi ezik gibi görüyorum böyle hareket ettikçe sanki bir deli hasta bir insan hareket ediyor veyahut da yolda çok dikkat çekici bir deli yürüyor gibi görüyorum kendimi böyle biraz da kendimi çok yükseklerde görüyor gibi bir havam vardı insanlara özendim artık kendimi tamamen saldım saldım derken isteyerek salmadım her hareketim beni rahatsız ediyor böyle biri bana dediği zaman şunu şöyle yapalım dediği zaman benim aklıma yanlış şeyler geliyor direkt acaba benimle bir şey mi yapacak anlamına çekiyorum olayı bunu da zaten karşı taraf hissediyor evde de aynı anneme babama karşı onlar da bir şey dese hep böyle yanlış düşünceler cinsel düşünceler evde hiç rahat değilim ne anlamlı oturabiliyorum ne babamla babama bakınca onun bir erkek olduğu dikkatimi çekiyor anneme bakınca kötü şeyler düşünüyorum öyle babamdan annemi kıskanıyormuş gibi oluyorum bir de böyle herkese karşı cinsellik düşünceleri geliyor hani ben şu tipe bakmam dediğim tipe bile cinsellik düşünceleri oluyor kendimden nefret ediyorum kendimden korkuyorum insanlarla iki çift sohbet edemiyorum iş yerinde bile öyle kendime hep kaçırıyorum acaba gene yanlış düşünceler gelecek mi aklıma diye artık evde böyle çok rahatsız oluyordum babamdan rahatsız oluyordum annemden rahatsız oluyordum e bir de rahat edemiyordum evde babamın evinde rahat edemiyordum psikolojimde bozuk olduğu için anneme babama karşı kötü şeyler düşündüğüm için onların evinde hiç huzurlu yatamıyordum en son ayrı bir eve geçmeyi düşündüm böyle tek olmak istedim bu düşüncelerden kurtulmak istedim hem onlar rahat olsun dedim zoruma gidiyordu onlara karşı öyle düşünmem ayrı yere geçtim Allah'ım dedim beni Bir daha babamın kapısına muhtaç etme şimdi de bunun psikolojisi var bende eğer çalışamazsan veya işten çıkarsam nereye giderim nerede kalırım bunun endişesi korkusu oluyor sabaha kalktığım zaman huzursuz oluyorum öyle bir endişe korkusu oluyor kimsesiz gibi böyle bir tuhaf oluyorum ne yapsam ne etsem nereye gitsem diyorum içime böyle bir sıkıntı giriyor böyle insanların ellerine kollarına bakıyorum böyle çok çirkin geliyor güzel olanı güzel geliyor kendi ellerim bile bana böyle çirkin geliyor ikide bir gözüme batıyor mesela kendi telefonumu kullanırken rahatsız oluyorum sıkıyor bunaltıyor beni telefon böyle bir garibime gidiyor böyle telefonu tutup atasım geliyor telefondan bile keyif alamıyorum telefon bana yakışmıyormuş gibi geliyor telefon beni sanki yoruyor mesela diyelim bir ortamda otururken biriyle mesajlaşırken sanki herkesin dikkati benim üstümdeymiş gibi böyle tedirgin bir korku oluyor mesela diyelim bir yerde oturuyorum yan tarafımda birileri daha oturuyor böyle otururken kendimi çok mazlum hissediyorum acaba bunlar bana bakıyor mu onlar konuşurken onların konuştukları benim beynimde tersine dönüyor rahatsız oluyorum sonra mesela diyelim ben telefonumu kurcalıyorum veyahut da sigara içiyorum bir an onların yanımda oturduğunu hissedip oh ben de şöyle rahat edeyim deyip onların üzerine cesaret alırmış gibi sigarayı zevkle çekiyorum veyahut da telefonumu zevkle kullanıyorum ve bu sefer insanlar hissediyor bu sefer bir anda korkuyorum ne oluyor diyorum kendi kendime mesela sağımda solumda insan görsem ben de böyle bir rahat davranmaya çalışıyorum bu sefer o insan bunu hissediyor ve bu sefer o da rahatsız oluyor Allah'ım aklımı mı yedim ben neden kendi aklımda hareket edip rahat edemiyorum ben neden böyle oldum acaba diyorum böyle hep kendimi yalnız kimsesiz hissediyordum bana bir şeyler yapmak için çabalamak istiyordum