Kayınvalidemlerin plansızlığından bıktım. Eşim de ömrümü çürüttüler diyor harbiden öyle. Yani asla bir yere vaktinde gelmiyorlar. Yemeğe çağırıyorsun geç vakit geliyorlar yemekler soğuyor. Çocuk seveceğiz diyorlar çocuğun uyku vakti gelene kadar yoklar. Bir şey soruyorsun kararsızlıktan üç günde cevap vermiyorlar. Bugün saat ucte beni evden alacaklardı mesela saat beşte arıyorlar biz şuraya gidiyoruz ya bir şey yapıp geleceğiz, ben de onlar gelecek diye çocuğu kendimi hazırlamış bekliyorum bu arada. Tarlaya bahçeye gidecek olunur öğlene kadar yatıp öğlen sıcağında giderler. Bir randevuları olur illa geç kalırlar. Bir yere gitmemiz lazımsa sürekli ittirmek darlamak zorunda kalıyorum yoksa o iş asla vaktinde hallolmuyor. Cidden bir iki sefer olur dersin ama hep böyle olabilir mi insanlar ya? Dediğini de duymazdan geliyorlar, mesela dün bizi yemeğe beklemeyin işimiz var diye özellikle söyledim arıyorlar akşam geç vakit ben size gelirsiniz diye yemek hazırlamıştım ya. Hep benzer şeyler. Yani bir yorgunluk bıkkınlık var bu konuda bende. Ben de hani planlı olmayı nereye ne zaman gideceğimi bilmeyi severim. Hani insan onlarla ilgili bir işi olursa asla yapamıyor, asla bir plan kuramıyor bir şey yapana ayarlayana kadar yaşlanıyorsunuz nasıl bu yaşa kadar gelmisler anlamıyorum ya.