Öncelikle Allah yardımcın olsun. İnan verebilecek aklım varsa oda kalmadı . Yalniz olmadığını anlatayım. 1 numaramda cahildim tecrübesizdim zorlanirdim. Yinede hayat kalitem iyiydi . 2 numaram oldu Allahim böyle bişey yok. Market çarşı pazar neydi unuttum . Yollarda ağladım ,merdivenlerde ağladım asansörlerde yatakta tuvalette her yerde ağladım . 6 aylıktı girtlaktan ağlardı . 1 buçuk yaşına kadar sürekli sesi kısıldı o gırtlaktan çıkardığı sesten . Yerlerde yatar yuvarlanır isteği olmayınca ,kafasını duvarlara vurur. Sıcak yemek çay unutturdu komşuluk arkadaşlık neydi . Şu an 3 yaşına yaklaştı ve yaramazlıkta leveller atlıyor çocuk . Aklı yerinde çok akıllı dili tatlı çok zeki . Herşey anlıyor biliyor,yanında başka şey konuşurken bile bir kulağı bende oluyor ama gel gelelim aklına gelen herşeyi yapıyor. Evden çıktığım anda koşmaya başlıyor 2-3 kişi zor zapteder . Oyun oynamak birşeyle oyalanmak yok . İnsanlar artık bizden illallah etti . Balkondan aşağı iç çamaşırlarımi atıyor. Eteğimi kazağımi da değil biliyor onun özel bişey olduğunu gidip sütyen atıyor. Kolonya delisi çatal bıçak tornavida çakmak keser çivi . Bir çocuk elinde çivi ile uyurmu ya sabaha kadar başında bekliyorum dalsin elinden alayım diye . Uykunun en derin yerinde bile çığlığı basıyor. Biliyorum çok konuştum ,psikologda gördü doktor da . Hiç bir sıkıntısı yok. Ağlamaktan gözümde yaş kalmadı . Geçecek inşallah..