Özlüyor insan tabi o sorumluluk olmayan günleri. Yemeğiydi ateşiydi kakasıydı ilacıydı v.s düşün düşün herşey omuzlarında koca bi yük gibi. bazen bu herşeyi tastamam yapmaya çalışmakla meşgul olurken bakıp diyorum ne ara büyüdü bu kadar her saniyem yanında olsa sevsem oynasam da sanki bişiyleri kaçırıyor hissi de oluyo. Karmaşık duygular. Desteksiz olmak çok zor ya duş almak bile lüks haline geldi yemek yemeyi bile unutuyorum özellikle son zamanlarda 2 çocukla Allah yardımcın olsun benim gözüm çok korkuyor bebeğim küçük daha ama bazen düşünüyorum ama ilerisi için bile cesaretim yok
Bir ikiz annesi olarak konuya şöyle bir giriş yapayım
Bende zaman zaman yoruluyorum bitkin olduğum zamanlarım çok oluyor ama sonra onlara bir bakıyorum aman olsun canları sağolsun elbet büyüyecekler diyip o anın tadını çıkarıyorum birde eşim bana çok destek oluyor genelde o daha çok ilgilenir onlarla oynar yemek yedirir falan buda benim yükümü hafifletiyor. Allah bütün annelere sabır güç kuvvet versin inşallah annelik zor maraton.
Evet anne olmadan önce bir yere mi gidecem giyinip çıkıyoduk, bugün parka gitmek için üstümü giydim hemen eşarp yaptım kızların birini giydirdim diğerine hadi giyin çıkalım diyorum kıyafeti beğenmedi ev bir anda karıştı toplamaya çalışıyorum bir yandan küçüğün çişi geldi, ezan okundu namaz kılacam ev toplanmadı diğeri kıyafeti seçemedi mız mızlanıyor, dışarı çıkamadık resmen ya şaka gibi geri çıkardım üstümü çay koydum kızlara birer dondurma yaptım. Aklıma da geldi vay be dedim resmen dışarı çıkmadım önceden kafama göre çıkıyodum şimdi ha diyince çıkılmıyormuş olsun sağlık olsun
Olmaz mı canım dolu üçüncüye bile ikna olmuş delirmek üzere bi zavallıyımm. Allah canlarını sağ etsin tabii ama çok zormuş. Bi de dediğin gibi destek olan olmadığı gibi, dert yanmaya bile tahammülleri yok. Annemi ne zaman arasam beni susturur "çocuk öyle olur" diye. Sanki ben bilmiyorum çocuğun öyle olduğunu. Kaynana ayrı dert. "Seninkiler akıllı, sen bi de görümceni gör"der. Halbuki benimkiler daha küçükler. Yani anlayan yok. Destek olmak bi yana. İnsana bi dert de onlar veriyor.
İlk kızım şimdi 6 yaşında. Tuvalete alıştırırken beni hiç yormamış meğerse. Sadece geceleri yatağa çiş yapardı o da çok sürmedi. Ama 3 yaşındaki oğlum, haziran ayından beri uğraştırıyor. Çok afedersin evde işemedik, s*çmadkk yer bırakmadı. Ben de şuan lohusa lohusa onun pislikleri ile uğraşıyorum. Kokudan duramıyorum. İnadına tuvalete yapmıyor halıya yapıyor, kanepeye yapıyor. Bi de kardeşi olunca iyice agresifleşti. Ablasına sataşıyor. Kafa göz dalıyor. Bugün kızımın gözüne koca kalın kitap fırlattı gözünün altı kanadı kuzumun. Ne yapsak güzellikten de anlamıyor. Kızmadan da anlamıyor. O kadar zor ki. Allah hayırlısını versin. Kız çocuk ve erkek çocuk arasında dağlar kadar fark varmış. Yenidoğanım da erkek.. hayırlısı.. şöyle tertemiz evi olanlara özeniyorum nasıl beceriyorlar maşallah. Benim evi kelimenin tam anlamıyla b*k götürüyor. Düzelecek mi bu bebe, şu inadını kırıp tuvaletin yolunu tutacak mı bir gün.. çok merak ediyorum. Hep dua ediyorum ve herkesten dua istiyorum. Eşimi uyutmuyor kafasına yumruk atıyor uyudukça. Eşim işe çoğu zaman uykusuz gidiyor. Allah yardım etsin çok zormuş çok.
1,489,143 soru
24,340,313 cevap
346,005 kullanıcı
Lütfen şikayet nedeninizi seçin:
Yüklemek için tıklayın