Depremde eşimle kucağımizda çocuklar yanyana çöküp sarilmisiz. duvarlar patlıyor gözümüzü burnumuza tozlar doluyor eşim beni cekistiriyo kalk kalk koş diye. Küçük oğluma sımsıkı sarılıyorum eşim bana bakiyo beraber koşmaya başlıyoruz. Eşyalar patır patır dökülüyo. Tuğlalar düşmeye basliyo. Merdivenler kayiyo. Apartman kapısından çıkıp çocuklara sarılıp derin bir nefes alıyorum rahatlıyorum. Etrafta bağirtilar ağlamalar uğultu. Unutamıyorum.