Ay şu kanatlı Karincami.
Kucuklugumun travması diyebilirim.
Küçükken evimiz mustakildi. Evimizi sarmıştı. Oturma odasının pencereleri hep doluydu onla.
Hergün suourgeye çekerdim hergunde yeniden turerlerdi. Unutmuştum valla sen deyimce hatırladım. O kadar iğrenç birseydiki. Allahım neydi ya öyle ucuyoalrdi sürekli evin icinde