Hamileyim gurbetteyım hıc kimsem yok aylardır mahkum gıbı çok sıkıldım. Esim cok ilgisiz sureklı kavga tartışma. Bugun Dr a gittim randevum oldugu halde beni azarladı cıktım 1 saat agladım esım sadece beni izledi Bı kac kez aglama dedi ben olsam ellerini öper sarılır gıdıklardım. Ben ne zaman aglasam sadece 2 laf ve izliyor. Asla sefkat yok. Ztn annesiz büyüdüm hayalimdi hep inandım allahım bırgun sefkati ben kocamdan gorcem dedım ama goremedım. Aglarken bile izliyor. Beni ya sevmiyor yada pek umursamıyor cok yoruldum teselli bulamıyorum. Sıkıntıdan karnımı hep aç gıbı hissediyorum sureklı bsıyler yiyesim geliyor. Ve yiyorum cok mutsuzum ya. Hanı hersey yolunda esım bana karısmaz etmez bende ona. Herkes özgür hayatında ama o kadar sevgisiz ilgisiz sefkatsız ki annem yok diye ona sarılırım sandım olmadı. Yalan dunyada sevgiyı hıc hissedemedım. Beni onca kişi sevdi ama ben bununla evlendim. Hata etmısım. Bana sarılıp öpmez koklamaz ben sarılınca da ruhu daralır. Bilmiyorum yaa huyları çok pis dayak yiyenler cokta üzülmeyin bakın bende ruhu oksanmayan biri olarak bende mutsuzum. O kadar bakım yaptım bugun guzel oldum yani ooo sacın guzelmiş dedi bu kadar bitti. Asla iltifat etmez sap gibi yasıyorum. Acaba diyorum ki insanlar bu yuzden mu aldatıyor. Ben aldatayım mı demiyorum. Oyle yanlıs anlasılmasın ama sanırım aldatmalar bu sekilde baslıyor. Yanı bir insanı camura bulastırıyorlar. Acaba bırgun beni bagrına basıp karım der mı. Ve ona gore o cok iyi biri. Cok ilgili. Niye boyle oldu ki ya. Odff offff sıkıntım cok.