Doğum yapalı 4.5 ay oldu o gün bu gündür çok pimpirikli birisi oldum ben sanki bu hayatı yaşamıyorum kendimi zerre kadar umursamaz oldum sanki varsa yoksa bebeğim onun için yaşıyorum onun için yiyorum onun için uyuyorum v.s. Ona Bir şey olacak diye ödüm kopuyor. Annem bugün azıcık portakal suyu sıkmış tattırıyordu boğazını aldırdı kızım bağırdım anneme niye ard arda veriyorsun diye. Ağzımda aftlar çıktı eşim iyilik olsun diye aft ilacı almış gelmiş eczacıya sormuş emziriyor kullanabileceği Bi şey ver diye pahalı da bi krem getirmiş içeriğini okudum burda şu madde var zararlı olabilir bebeğime sütten geçerse sen bunu niye aldın. Çok üzülüyorum sonradan da düşününce ama vazgeçemiyorum bu huyumdan korkularım peşimi bırakmıyor. Mesela geçen gün arkadaşa gittik onlarla sohbet ederken kızımla ilgilenemedim diye suçluluk duygusu hissettim sanki 1 gün boyunca ilgilenmemişim gibi hissettim. Bu duygulardan nasıl kurtulcam kafamı dağıtma yöntemi söyleyin. 24 ocakta da işe başlıyorum bu arada yoğun da bir işim var belki öyle biraz dağıtırım diyorum ama bilmiyorum