Eşimle dun akşam çok kötü tartıştık.Cocugum 2 yaşında dün yemek yedirirken sandalyeden düştü.Bir anda oldu ,halbuki yanındaydım,tutamadım.Kayiverdi.Anlayamadim.Esim bana demediğini bırakmadı.Cocuga bakmiyormusum da bilmem ne de...Olay boşanmalara kadar vardı.Ona bakacak birini bulurmuş da.Annem kanser hastası kızlar, yok kafam oradaymış da.Haftada bir gidip yardımcı oluyorum.Oraya da göndermek istemiyor.Kafam oradaymış.Çocuğuma, eşime bakmiyormusum.Yeminle orayı düşünüp durduğum da yok.Aklimda bile yoktu.o düştü diye geldi benim de omzumu çürütene kadar vurdu.Ben artık katlanamıyorum bu adamın sinirine.Ayrilmak istiyorum.Cocuk hareketli vallahi anlamadım bir anda kayiverdi.Gerci hayatta ne olsa bu adam hemen beni suçluyor zaten.Artik bıktım.Hem de çok bıktım.Kendi anası da hasta oraya da gidiyorum,hiç onu söylemiyor.Terbiyesizin teki.Allahindan bulsn.Olse de kurtulsam.
