Değerli anneler 10 yıllık evliyim iki evladım var biri kız biri erkek kızımı rabbim aratmadan verdi kızımla oğlum arasında 4 bebek kaybettim ve sonunda rabbim bana bir de erkek evalt verdi hamdolsun fakat bukadar yükün altından hep eşimin desteğiyle ayakta kaldım ailesi sadece geçmiş olsun dedi geldi geçti maddi manevî hiç destek olmadılar herşeyi kendilerine bekliyorlar neyin var diyen yok bana dedikleri sen güçlüsün yapamayacağın yok diyip arkamdanda bir sürü laf ediyorlar eşimi yok sayıyorlar sanki onların evladı değil ev aldık kredi araba aldık kredi demedilerki bunlar ne yiyor ve bu10 yıl sonunda birgelindaha aldılar 4 kardeş eşimin ailesi ama yeni alınan gelini kendi akrabası olduğu için kayınvalidem yere göğe sığdırmıyor diyeceksiniz ki kisandinmi kesinlikle hayır yanina gidiyoruz çocuklarımı ayırıyor neden böyle desem ben kıskanç, herşeyi yapsınlar bana kabul ama evladıma yapmaları canımı çok acıtıyor zaten hayatla mücadelem kendimle mücadelem inanın başkalarına ayıracak vaktim bile yok ama bir iki saatlik bu görüşmede bile bunu yaşıyorum artık doldum 8 aylık bir bebek konuşurmu konuşuyor diyor neymiş emmi dermiş amcasını çok severmiş anne baba diyemeyen çocuk emmi dermiş benim 8 yaşındaki kızımla kiyasliyor düşünün bunun gibi bir sürü gereksiz muhabbet eşime diyorum bana ne yaparlarsa yapsınlar ama konu cocuklarimsa artık cevabını vericem oda diyor sen terbiyenle ver konuşarak değil diyor boşver diyor rabbim sen sevdiklerinle imtihan edersin diyorum onlarida birbirleriyle imtihan et diyorum artık susup kaliyorum siz olsanız napardiniz