İnsan en çokta kendini seviyo bazen kurduğumuz hayaller parça parça oluyo sonra biz o parçaları hep tek tek arıyoruz yorulmak gibi hayat her zamn her şey bi ukte boğazımda kaliyo hayat neden böyle şeyler yaşatır bilmem ama böyle olsun da istemezdim yoruluyorum defalarca çocukken olduğu gibi düşüyorum sonra nefes alip tekrar ayağa kalkıyorum ama o yara hep duruyo böyle olsun istemezdim hayatı böyle yaşamak yada böyle zaman geçirmek istemezdim herkesin için de yorgunluk sabah gülmelerin arkası gece kafamızı yastığa koyduğumuz da o keşkeler...