O kadar bıktım ki insanlardan, gözlüğümü bile takmıyorum, hiç kimseyi gözüm görmesin istiyorum :) Şaka bir yana, kimseye beğenip beğenmeme amaçlı baktığımı hatırlamıyorum, kaldı ki eşime söyleyeyim. Sonuçta ben kimim ki. Gözüm kayar her insan gibi, çoğu zaman bakıldığımı hissedip bakarım o da iki saniye sürmez. Eşim söyler. Genelde giyimini beğendiği erkekleri gösterip, şu tarz bir kıyafet bana gider mi der. Bende bakıp yorumumu söylerim. Aynısını bende biri için düşünsem bende söylerim. Bunda bir sakınca görmüyorum.