Bence orta derece :d
Bekarken falan çok güzeldi, evlendikten sonra da çok güzel oldu (arkadaş vs bahsediyorum) hiç arkadaşım yok mesela dost dediğim biri bile yok. Bu bir müddet sonra sıkıcı bir hâl almaya başladı sanırım artık evde bunaldığım için oluyor, insan 7/24 konuşacak bir dostu olsun istiyor sonra insanların yaptıklarını tekrar hatırlayınca yalnızlığın çok güzel olduğunu hissediyorum tekrar. Sizde durumlar ne?