Arkadaşlar kendimi uzun zamandır önemsiz hissediyorum sevdiğim insanı çok severim değer veririm ama karşımdaki insanlar aynı şeyi yapmıyor sanki bir oğlum var dört yıllık evliyim..
İyi niyetli bir insanım karşımdakinin güler yüzüne hemen aldanan yapım var belkide bu yüzden kaybediyorum.. İyi arkadaşlıklar kurmak istiyorum ama kısa sürüyor ailem yakın değil evine kayınvalidem ile samimi değiliz fazla gidip gelme yok.. Görümce lerim ile mesafeliyiz bunlar sorun değil... Ama üst komşum geçen sene çocuğuna baktım kendisi memur benimle iyi geçinirdi memlekete gidince anahtarı bana bırakırdı bu sene memlekete gitti kapıma vurup güle güle demedi işi düşünce dün aradı anahtarı yukarıdaki komşuya bıraktık bir bakar mısın diye o kadar sinirime dokundu ki anlatamam onu geç az önce çocukluktan beri birlikte olduğum bende yaşca biraz küçük olan kuzenim ailesiyle memlekete gitti o bile uğramadı annesi anahtarı bıraktı araya mesafe koymuş gibi bende mi problem var gerçekten üzülüyorum neden böyle oluyor bende sinirden kuzenime bir problem mi var yazdım sizce bundan sonra tavrım nasıl olmalı