insanın babası ölür yetim, annesi ölür öksüz, eşi ölür dul olur ama insanın evladı ölünce ona hiç bir dilde bi ad konulamamış. Bu öyle bi acıki tarifsiz anca yaşayan anlar. Suan bebegim o soguk topragin altinda yanliz bir basina. Biliyorum o bi melek elbet yanliz degil ama bensiz annesiz babasiz kardessiz. Bizden cok uzakta bide onu memlekette birakip yine gurbete gidicez. Aramizda uzun uzun yollar olucak. Yuzunu bile goremedim kesesiyle dusuverdi bebegim. Ama elleri ayaklari poposu burnu cok belirgindi kim bilir ne guzel bi oglan olacaktin anneemm... Esimi ilk defa aglarken duydum kelimeler bogazina dizildi hic bir sey diyemedi. Allahim sen bize sabir ver. Umarim bir gun kavusuruz melegim...