Bugün fazla duygusaldm sanırım kızlar.
Bütün gün nefes nefese yatıyorm bulantılar yüzünden kızıma bile zor yemek hazırlıyorum. Eşimden yana sıkıntım yok. Ama halim perişan.
Tuvalete gittim kusmak için bugn direk ağlamaya başladım ama duramıyorum. Bir yandan vicdan azabı çekiyorum Bi yandan çok doluyum.
Dua ediyorm biliyorm diyorm insanların çok dertleri var benim derdim dert değil ki mucizeyi yaşıyorum ağlamamam lazım güçlü olmam lazm. Allahım bana nolur biraz güç ver dayanma gücü ver diye çok ağladım.
Çok çaresiz hissettiğim nadir anlardan biriydi ve rahatladım içimi döktüm klozetin başında 
kusmadım da ohhh..
Asla isyan etmiyorm ama insanım işte.. İnsani duygularmz mantığmzın önüne geçiyor ve bazıları ne dertler çileler çekerken bizimkisi mızmızlık olarak kalıyor 
(