Yaa bayadır böyle dertleşme postu açmıyordum, kendi kendime dertleneceğime size yazayım dedim 😂
Şimdi biz gurbetteyiz eşim memur, kayınvalidem bu yaz boyun fıtıgından amelıyat olucaktı, yanında da kimsesi yoktu, bende gel bizim şehirde amelıyat ol madem bizimle kalırsın iyileşene kadar dedim, sonra bir anda ‘benim burada kimsem yok, bak amelıyata bıle kımse gelmedı, ben sizinle yaşamaya karar verdime döndü olay, burdaki evimiz dubleks, ben 4-5 ay kalmasına tamamdım, cunku ev ıkı katlı çok problem olmaz diyordum ama sürekli şekilde olmayacagını eşime söyledim, bizde lojmana cıkana kadar bizimle yaşarsın sonra sana bir ev tutarız dedik bize yakın, zaten kendisi de böyle istediğini söyledi, ohh dedim iyiyiz :)
2 aydır bırlıkteyız, ne oldu bılmıyorum burada ki doktoru amelıyat olmasan da olur dedi, bırkac hareket verdi, amelıyatın bahsi açılmıyor, ilk geldiğinde ev işlerinde az da olsa yardımcı oluyordu yaşı 53, mesela çamaşırları katlıyordu, ya da uyanınca çay koyuyordu, şuan onları yapmıyor, hatta geçen çamaşır askısından sadece kendi çamaşırlarını topladıgını gördüm :) biz eşimle biryere gidecegımız zaman, cocukları ona bırakıp, benımde şu işim vardı dısarıda beraber bakalım bari diyor, sülalecek gidiyoruz, bir yemek yapıyorum ornegın, gelip ben o yemegı de hıc sevmem neyse yemem artık diyor ve en cok da o yiyor :D cocuklarla cok ılgılenırdı suan gunun cok buyuk bolumunu yukarıda odasının kapısını kapatıp geçiriyor, bakın ben yaşlı ve hareketi kısıtlı olsa alır banyosunu dahi yaptırırım ama şuan benim evim hersey dahil otele dönmüş gibi ister istemez çok sinirleniyorum, eşim ise yaaav annemde bize çok yardımcı oluyor hee diyor, bir tabak cocuga corba içirdi diye :D ay ben mi büyütüyorum bilmiyorum