Sırf bu yüzden oğluma dağıttığı her şeyi ger yerine koymayı öğretiyorum. Eninde sonunda düzeltecekse dilediği kadar dağıtabilir.
Özgüveni yıkılmasın diye de pis bir çocuk yetiştirmek istemiyorum. Bizim evde erkek kız farketmeksizin herkes hayatta kalacak kadar iş yapmayı bilir. Ben çok rahat gardrobu söküp takabilirim, erkek kardeşim çok güzel temizlik ve yemek yapar.
Hatta eşimle kardeşim yan yana olduğu zaman bir şey isteyeceksem kardeşimden isterim, eşim yavaş öğrenen çocuk gibi ama kardeşimin maşallahı var. Arkasını toplamam.
İçinden gelmesi de önemli bir mesele ama yetiştirme tarzı daha mühim.
Eşim 5 sene yurtdışında tek başına yaşıyor ama ne yemek yapmasını bilir, ne temizlik. Yaparken de 5 yaşında bir çocuk nasıl yapıyorsa öyle yapar.
Kardeşim, babam ve dayımdaysa hiç böyle bir şey görmedim. (Sülalemde sadece bu 3 erkek var başka yok) Babam mutfağa girer akşam yemeği hazırlar, dayım evi süpürür siler toz alır, sanki 40 yıllık ev hanımı gibi iş yapabilirler.
En büyük ablam teknolojik hangi alet olursa olsun tamir edebilir mesela. Hepimiz erkeklerin yapabileceğini düşündüğümüz her şeyi rahatlıkla yapabiliyoruz. Evlenene kadar herkes böyle sanıyordum ama eşim erkeklerin yaptığı işleri bile hiç yapmamış. Büyük şaşkınlıktı benim için. 25 yaşındaki adamın ağzına yemek verildiğinde sebebini anlamıştım tabi.
Çok dalga geçtim, sen kendi başına ayakta duramaz mısın diye devamlı onu aslında ne kadar boş yetiştirdiklerini anlatmaya çalıştım. Şimdi biraz biraz sorumluluk verdikçe yapabiliyor ama 3 sene geçti. 2 yaşına gelmemiş oğlum bile oyuncaklarını dağıttıktan sonra ben söylemeden benimle birlikte topluyor.
Lütfen evlatlarımızı kız erkek demeden önce hayatta kalabilecek kadar akıllı yetiştirelim.