Arkadaşlar, bazen bazı durumlarda “Bana ne, beni ilgilendirmeyen bir konu hakkında mutlaka bir fikir beyan etmek zorunda değilim.” Veya “Söyleyeceğim şey işe yarar değilse, destek olmayacaksa hatta aksine köstek olacaksa neden söyleyeyim ki?” Gibi kendimizi frenleyecek ince düşüncelere sahip olmalıyız.
Bizim yorumumuz eğer muhatabını yaralayacaksa ne anladık o işten?
Eleştirmek, yargılamak, üstüne gitmek gibi karşımızdakini aşağı çeken ama bizim nefsimizi tatmin eden konuşma tarzlarından uzaklaşmamız lazım.
Üslup, kimliktir.
Örneğin, belki ben algıda seçicilik yapıyorum ama hamile olduğunu beyan eden bir hanımefendiye “Ayy niye yaptınız?” Veya “İsteyerek mi oldu?” Vb. pek çok yanlış söylemimiz var. Bize ne?
Herkesin hayatı kendisini ilgilendirmez mi?
Ya da bir meseleden dert yanıyorlar, hemen altına “Yapmadan önce düşünseydin.” Ya da “Sen önce (evvelki postları hakkında bir argüman sunuluyor) şunu düzelt.”
Doğru mu?
Size yapıldığında hoşunuza gitmeyecek şeyleri lütfen başkalarına yapmaktan haya edelim.
Ben yapım gereği kimsenin yüzüne karşı okkalı şekilde “Sana ne?” diyemiyorum, nazik olmak zorundayım. Bana sert çıkanlara da böyle. Ama herkes böyle değil, o sebeple lütfen haddimiz olmayan meseleler hakkında nefsimizi tatmin edecek biçimde üstten üstten konuşmayalım, olur mu?