+3 oy
540 göst.
önce Diğer kategorisinde (39 puan) tarafından

2 yıl ücretsiz izin kullandım, işe döndüm ve 2 ayda bezdim. Stresten, insanların kötülüğünden, dedikodudan, art niyetten bıkkınlık geldi şimdiden. 2 yıl kendime gelmiştim, şimdi gene kötü bir ruh halindeyim. Ailem çok emek verdi, evlendim çocuğum oldu deyip o emeği boşa atamam. Aynı zamanda ihtiyacımız da var.  Eminim çalışmayıp çalışma sen de azla yetin tarzı konuşan olur ama işte öyle olmuyor. Senelerce okumak, atanmak için uğraşmak, ailenin sıkıntı içinde seni buralara getirmesi, çocuğunun geleceği, gittikçe artan yaşam maliyetleri ve sonuçta Dünya hali eşinle her şeyin güzel gideceği garantisi olmaması vs. Engel oluyor bana. İzindeki günlerimi o kadar özlüyorum ki. İnsanların stresini çekmemek, evinde olmak, ev işlerini gün içinde yayabilmek, akşam vaktinde sıcak yemeğini hazırlamak, çocuğundan ayrı kalmamak hepsi şu an büyük bir lüks gözümde. 

13 Cevaplar

+11 oy
önce (1,905 puan) tarafından

Kimisine göre de sizin hayatıniz lüks. Zannımca Bu biraz işini sevmekle, çevreyle alakalı bir durum. Siz evi seviyor olabilirsiniz ama kimisi de evde durmaktan nefret eder. Yine de Allah yardımcınız olsun, hayat zor. Evde kalmanın da zorluğu çok. 

önce (39 puan) tarafından
+1

Zor taraflarını da yaşadım ama gene tercihim evde olmak. Yani elbette işini seven, dışarıda olmayı seven insanlar var.  İş yerimdeki insanlar bu kadar kötü olmasa ben de para kazanayım eve katkim olsun mantığı ile çalışırım çalışmam değil zor olan, çektiğim eziyet. İnsanlar çok kötü aklım almıyor artık sırf sevmiyorlar diye insanların hayatlarına bu kadar zarar vermelerini 

-Reklam-
+2 oy
önce (1,469 puan) tarafından

En azından bebeğini 2 yaşına getirmissin canım ona şükret. Ben ilk kizimda 2 aylıktı ise döndüm. Bunda da öyle olacak muhtemelen. Allah yardımcımız olsun 

önce (39 puan) tarafından
+1

Çok şükür o imkanımız vardi ben de zaten çalışmak zorunda olmayanlara diyorum eşi iyi maaşı olan, ise dönmek zorunda olmayan vs. Keşke her kadın istediği yaşa kadar çocuğuna bakabilse. Ben ikinciyi düşünmüyorum bile artık. 

önce (1,469 puan) tarafından
+1

Biz de kardeşi olsun dedik yaptık. Çok şükür kaynanam da destek oluyor ona da güvendim açıkçası. Hakkımızda hayırlısı olsun 

+2 oy
önce (4,928 puan) tarafından

ablam senin gibi 2 çocuk büyüttü. o da ücretsiz izin kullandı. uzak şehirde yardımcı da yoktu baya zorlandı. ama şimdi kaymağını yiyor. kızları boyuna geldi, arkadaş oldular annelerine. 

işin zor kolay değil ama yaptığın kıymetli. 

benim de annem de çakışan bir kadındı ve bu sebeple gurur duyarım annemle, dedemle. annemin yal grubunda üniversite okuyup çalışan kadın sayısı çok az. 

dedem çiftçi, herkese inat okutmuş öğretmen yapmış kızını. annem de bizler küçükken zorlanmış, istifa etmek istemiş ama dayanmış. 

inan sonu güzel olacak, biraz sabretmen lazım 

önce (3,181 puan) tarafından
+1

Bende iş bulamayan evde hergun depresyona giren biriyim 

önce (39 puan) tarafından

Tek umudum o günler ama bazen annesi çalışan ve keşke çalışmasaydı da bana daha çok zaman ayirsaydi okuldan geldiğimde evde sıcak yemeğim annemin sesi olsaydı diyen insanlarla da karşılaşıyorum. Ne yapsak yetmeyecek gibi sanki 

önce (4,928 puan) tarafından

bu dediğini ben de desim zamanında, hatta anneme eve geldiğimde anahtarla girmek değil zile basmak istiyorum kapıyı sen aç istiyorum bile demişim. 

yapacağın şey birlikte geçirdiniğiniz onların kıymetini bilmek, dolu dolu 2 saat bile ona çok iyi gelir. 

+2 oy
önce (1,793 puan) tarafından

Kimse kusura bakmasın annem bu yaş olmuş emekleri için devam etmek zorunda emeklilik için ama bak halı kalmamış artık bı sürü hastalığı var  çalışmak zorunda olup.mesleginn olması çok güzel ama gerçekten ihtiyacin yoksa  evde olmak güzel yorucu   2-3  çocuğun varsa evde yalan değil ama ben fabrikada çalıştım yıllarca  bekarken iyi ama evli çocuklu çalışmayı düşünemiyorum eş burda çok önemli ve birden fazla çocuk çok zor bence aileden destek almak geroekiyor iki çocuğu bakıcı versen maaş gider zaten özel kreşe versen ona gider    dün hatta annem dedi ki arkasına yaslanacak kocamiz.yoktu dedi bununda garantisi yok ama gerçekten çalışmak artı ev sorumluluğu üstüne çocuk çok zor A

önce (39 puan) tarafından

Evet maalesef. Ama işte zorundayız da. İleride çocuk okuyacak olsa tek maaş asla yetmeyecek. Zaten bir evimiz vs yok kira. Kimsenin desteği yok her şeyi kendimiz yapıyoruz. Kime güvenelim ki. Evet çalışmak da çok zor. Ama işte ne biletim insan emeğine de üzülüyor. Emekli olana kadar yaslanacagim zaten. Şimdi çalışmakla geçip bitecek ömür. Çocuk kreşlerde bakicilarda büyüyecek. Canımı yakan şeyler de bunlar. 

+1 oy
önce (2,951 puan) tarafından

Ne iş yapıyorsunuz? Ben bir sene ücretsiz izinde evde kaldım ve işe başlayınca resmen rahatladım, kafam dagildi. Evde oturmak da bana asla yaramadı.

önce (39 puan) tarafından

Biraz da karakter meselesi. Çalıştığım yer iyi olsa ben de sanırım çalışmayı bu kadar kötülemezdim. İş yerinde psikolojik olarak tükeniyorum evde fiziksel olarak 

+1 oy
önce (23,051 puan) tarafından

Çalışırken evde durmayı evde dururken calismayi özler insan. Ben de çalışacağım günleri iple cekiyorum. Ama çalışmaya başlayınca da evde durmak isteyeceğimi de biliyorum. 

önce (39 puan) tarafından

Evde 2.5 sene geçirdim. Çalışmak istediğim anlar çok nadirdir. Şimdi de deli gibi özlüyorum. Eşim işten geldiğinde yemeği hazır edebilmeyi, temizliği kafama göre yapabilmeyi, çocuğu uyutup kendime zaman ayırmayı, çocuğumla istediğim vakit çıkıp yürüyüş yapmayı her şeyi o kadar özlüyorum ki. Şimdi hiçbir şeye vaktim yok. Bütün işlerim yarım yamalak ev hiçbir zaman tam temiz değil eve geliyorum sıcak yemek yok. 

önce (23,051 puan) tarafından

Haklısın..ama para kazaniyorsun. Bence bir kadının para kazanması günümüzde çok elzem. Ama dediğin gibi zorlukları çok fazla malesef. 

+1 oy
önce (2,554 puan) tarafından

Bende evlendiğimden beri evdeyim keşke çalışsam diyorum. Çok zor biliyorum evdeyken bile ev işleri çocuklar beni çok strese sokuyor. Çalışsam nasıl olur acaba diyorum. Geçen sene ilk dönem haftada iki gün stajım vardı yarım gün anaokulunda çok zordu ama bana iyi gelmişti. Tüm gün çocuklarımı özleyip onlara koşar adım gitmek. Çok istiyorum Rabbim nasip eder inşallah bana da çalışmayı. 

önce (39 puan) tarafından

Çok zor çok. Eşim de fazla yardım etmiyor. 6da eve gidiyorum ve iman işleri bitirip dinlenmeye geçmem 11i geçiyor. Yaşamak diye bir şey yok ki. İş, yemek, temizlik, bulaşık, çamaşır, çocuk ve uyku. Kendime ait bir zaman yok. 

önce (2,554 puan) tarafından

Evdeyken de aynısı kendime hiç vakit ayıramıyorum. Ve üzerine karın tokluğuna çalışıyosun gibi maaş veren de yok. İhtiyaçların karşılanıyor ama kendine ait paran yok eşine danışmadan alamıyorsun birşey çünkü elimdeki kredi kartı ona ait. Çok şükür eşim karışmaz ama evlendiğimden beri sormadan gönül rahatlığı ile alışveriş yapamam çekinirim fazla mi harcadım acaba diye. Çalışmayı işte bu yüzden istiyorum. Rabbim sana işini sevdirsin bana da atanmayı nasip etsin. 

0 oy
önce (381 puan) tarafından

Canım ben atanamadim dersanede calisiyordum bekarken, şimdi evliyim ve ilk bebeğimi çok yakında Allah in izniyle kucağıma alacagim. 1 buçuk senedir evliyim ve izmirdeki arkadaşlarım çalışıyor kendi parasını kazanıyor falan çok ozeniyorum. Biz urfadayiz ve eşim çalışmamı istemedi. Yeri geliyor maddi sıkışıklik oluyor istediğim birşeyi alamıyorum, içimden diyorum ahh bekarken öyle miydi kopek gibi çalışır kraliçeler gibi yaşardım. Hala harçlık işine alışamadım, birşeye ihtiyacım olunca soyleyesiye catliyorum utanıyorum... Hepsinden öte kendimi ise yaramaz hissediyorum zaman zaman, sanki öyle ot gibi yaşayıp gidiyormusum gibi geliyor. Her gün aynı iş oluyor evde, hep rutin. Belki bebeğim doğunca psikolojik olarak en azından rahatladım. Yani demeye çalıştığım insan hep kendinde olmayana özeniyor. Çalışırken de bazen çok yoruldum diye oturup agladığım da oldu bunları çok çabuk unutuyorum :D Ha bu arada sigortanın ödenmesi harika birşey sözde eşim evlenir evlenmez sigortami dışarıdan ödeyecekti....

önce (39 puan) tarafından

Ben zaten özellikle çalışması gerekmeyenler dedim. Yani calismasa da maddi zorluk çekmeden rahat yaşayabilenler. Zorunda olmasam belki bu kadar baskı altında da hissetmem. Evet, insan çalışmazken de çalışmaya özeniyor ama keşke çalıştığın ortam insanca olsa. Benim de hayatım hep rutin. Çalıştığım halde de istediğim her şeyi alamıyorum işin kötüsü. Yani hem bu kadar sıkıntı çekmek ama yine de maddi olarak kısıtlı olmak da insanın zoruna gidiyor. En azından çalışmıyorum normal de diyemiyorum. 

0 oy
önce (4,784 puan) tarafından

Gel bi sarılalım dostum, eve gittiğimde koştur kostur iş yapmak yemek temizlik bulaşık çamaşır ütü, bide çocuğu kreşten al, küçüğü bakıcıya ver-al o kadar zorlanıyorum ki anlatamam, şuan da nöbetteyim hele arada geceye yazıyolar bütün denge Allt üst, parada bi yere kadar insan gerçekten yaşlanıyo ama işte emeklerini çöpe atamıyorsun istifa edecek  cesaret yok elbet bi gün çocuklar büyüyecek rahatlayacağız diye motive ederek güne başlıyorum vallahi çalışan anne-kadın olmak sanıldığından daha daha zor 

önce (39 puan) tarafından

Offf duygularımı özetlemişsin keşke sarılabilsek. Gerçekten çok yorgunum, yaşlandım artık bıkkınlık var bir yerde ferahlar mıyız bilmiyorum 

0 oy
önce (215 puan) tarafından

7 yıl çalışma hayatına ara verdim ve şuan geri döndüm iyiki dönmüsüm bana okadar iyi geldi ki..  ihtiyacımız olmadığı halde calisyorum hatta şuan...

önce (39 puan) tarafından

Mutluysanız ne mutlu. Ben de keşke çalıştığım yerde mutlu olabilsem. Ama insanların hareketleri karakterleri çok çirkin. İşim zaten zor, üstüne bir de insanların çirkinlikleri ile mücadele ediyorum. Dedikodu, baskı her şey 

0 oy
önce (1,834 puan) tarafından

Allah sana çalışma kolaylığı versin canım Allah ferahlatsın Ben de 6 sene çalıştım dediğin zorlukların hepsini biliyorum, işimi seviyordum özlüyorum ama zorlukların da hatırlıyorum

önce (39 puan) tarafından

Çalışması ayrı insanların yaptıkları ayrı zor. İnsan çalışmayı ozleyebilir ama bu insanları özlemem ya 

0 oy
önce (92 puan) tarafından

Mesleğiniz nedir hangi bölümden atandınız? Çok merak ettim. Memuriyette de kötü ve can sıkan insanlar var, her yerdelee maalesef 

önce (39 puan) tarafından

Kurum adı buradan vermeyeyim. Ne yazık ki zor bir yerde çalışıyorum. 

0 oy
önce (596 puan) tarafından

Evli çocuklu olup çalışmak o kadar zor ki. Çalıştığıma göre evimde ev islerini yapacak bir hanımın çalışmasını bir de çocuklarımla cok iyi ilgilenecek bakıcı ya da kreş olmasını isterdim. Ama gel gör ki şu ekonomik şartlarda bunlar yok. Ev işi yemek, bulaşık, camasir, ütü, temizlik, 2 çocuk, iş hayatı, ekstra bir sürü iş. Beynimiz bedenimiz kısacası tüm varligimiz 7/24 teyakkuzda. Çocuğum yokken benim hayatım çok lüksmüş ve ne kadar boş vaktim varmış meğer. 

önce (39 puan) tarafından

Aynen. Şu an çocuk yokken maddi olarak neyi dert ettiğimi bile anlamıyorum. Hiçbir şeye vakit yok. Kendimize dair bir boşluk yok. Tamamen ev işi ve çalışmaktan ibaret bir robot gibiyiz. 

İlgili sorular

0 oy
3 cevap 170 göst.
31 Temmuz 2024 Diğer kategorisinde MehSinOz (241 puan) tarafından soruldu
0 oy
9 cevap 340 göst.
0 oy
28 cevap 2,995 göst.
23 Ağustos 2022 Aile & Aşk kategorisinde misafir tarafından soruldu
0 oy
5 cevap 370 göst.
12 Ağustos 2022 Diğer kategorisinde seda21k (118 puan) tarafından soruldu

Kategoriler


1,472,086 soru

24,106,926 cevap

332,751 kullanıcı

...