Annen seni içini boşaltabileceği bir kum torbası olarak görüyor. Maalesef ki annen hasta. Terapi görmesi gerekiyor çünkü ele iyi çocuğuna kötü olmak da içeride bir yerde bir travma sebebiyle olabilir.
Psikolog değilim ama bu davranışların normal olmadığını görebiliyorum. Siz de öyle. Hiçbir hatanız yok, belki de anneniz kendi annesinin ona uyguladığı psikolojik şiddeti bilmeden size uyguluyor olabilir. Evlat olduğu zamanlar annesinin yükünü alma sorumluluğunu yüklenmiş olabilir.
Benim kaynanam annesiz büyümüş mesela, üvey anne görmüş. Kendi evlatlarını hakiki manada dinleyip anlamaya çalışan bir yapısı yok. Anne kavramını kullanıp devamlı söz dinletme ve ben size hayatımı verdim mnipülasyonuyla ajitasyon yaparak evlatlarını kendine minnet etmeye zorlama eğilimi var. Çünkü o da öyle gördü.
Annenizin çocukluğunu, hayat hikayesini bir dinleyin.
Ben anne babamın tüm ömrünü dinledim, onlar ne yaşadıysa anlattılar biz de çocukları olarak onlarla empati kurduk. Hakiten efsane zorluklar yaşamışlar, hayatlarının kitabını yazmayı düşünüyorum.
Annemin her hareketinin arkasındaki bilinci çözebildiğimiz ve biz devamlı konuşarak ne oldu sorusunu ciddiyetle sorduğumuz için iletişim açısından elhamdülillah ve maşallah ki genelde sorun yaşamıyoruz.
Annenize anne değil de bir zamanların çocuğu, genç kızı, yeni gelini, yeni anne olmuş toy kadını olarak görün. Kim bilir onu kim bu hale getirdi?