Kızlar merhaba. 3 senedir evliyim, 1 yaşında çocuğum var. Çocuk olduktan sonra çalışmayı bıraktım. Dışarıyla iletişimim kesilince daha çok eşime çocuğuma yöneldim. Bu da eşime bunaltıcı geldi galiba. Eşim doğumdan sonra değiştiğimi söylüyor. Birde ilk çocuğum olduğu için özen gösteriyorum aile büyüklerinin tekrar tekrar öpmelerini istemiyorum dile getiriyorum.kaynanam bunu (bence) bahane ederek trip atıyor hep. Eşimde bana kızıyor. Kayımvalidemle aram iyiydi aslında ama bana davranışları çok değişti. Özensizleşti, ilgisiz. Geçende çocuğun 1 yaş doğum gününü kutladık aileler ve birkaç arkadaşımız vardı. Orada insanların içinde yaptığım yemekler için yemem yemem diye bağırması mı dersiniz, bacaklarının arasını bir metre açıp oturması mı dersiniz, suratıma bakmayışı, her işime burnunu sokması, hatta bir ara arkadaşıma sizde bekar erkek varmı gelinin kardeşine verelim demiş. Yani ben sinir krizi geçirdim geçtim odada ağladım. Bebeğimin en mutlu gününü nasıl hatırlicağım. Eşim kaynanama hiçnirşey söylemiyor. Nedeni de annesi kırılıyor muş birdaha gelmezmiş, annesi böyleymiş böyle şeyleri bilmezmiş. Ben ne yapıcağız bilmiyorum bir akıl verin. Bunlara çok sinirleniyorum eşime söylesem içimdekileri kavga çıkacak. Kaynanamın torununu düşündüğü falan da yok bence doğduğundan beri çocuğa kıyafet alacak ama göremedik. Ben hastalanırım çocuğa bakması için çağırırım 5 saat sonra gelir. Yorum sizin