Kayınvalidem ve görümcelerimle yaşadıklarım beni bunalıma sürüklüyor mu?

Question

Ben 4 yillik evliyim 2 yaşında oğlum var ve kaynanamlara komşuyum, kafaya çok takiyorum uykularım kaçiyor bütün gün uykusuzluktan başım dönüyor. 

Sorunlarım ise kaynana görümce 

2 tane bekar görümcem var ikisi de bipolar bir iyi konuşur bir de bazen hiç merhaba bile demezler, bunu kaynanama belirttiğimde hiç birsey karşılıksız değil demişti, yani benim de hatam olduğumu söyledi (herkes şahit onların nasıl tavırlı insan oldukları), havadan nem kapan insanlar o yüzden de ben mesafemi aldım görümcelerle merhaba merhaba o kadar. 

Neyse, kaynanam ise dış görünüşte güler yüzlü kibar bir kadan evine gittim de benden özellikle bir iş beklemez çünkü kızlari var, ve çocuğuma bakıyor sabahları 1 saatline ben işden gelene kadar. Tek iyi yönleri bu. 

Kötü yönleri ise beni kızlarından ayırt etmesi her yere 3 u gider beni kimse çağırmaz benim burada hiç kimsem yok, sadece kızlarını arar sorar, misaf kaynanam insta profiline çocuklarını, torununu (oğlumu),  ve beni paylaşmıştı, ama birden benle olan tüm fotoları ni silmiş hiç bir sebep yokken. Yani beni yok sayiyor gibi, en son tartışmamız olmuştu eşimle kaynanam geldi noldu anlat dedi bende birsey yok küçük tartışma falan dememe rağmen üsteledi ve ben oturmadım bulaşık yaptım diye bana saygısızlık yapıyorsun ayağına gelmişim otur anlat dedi, anlattım, başladı bana içinde ki kinini dökmeye olur olmaz alakasız şeyler söyledi, işte sen alıngan sın sen bize cevap veriyorsun (asla yapmadım) sen her şeyi yanlış anlıyorsun, olay çıkarıyorsun gibi şeyler söyledi. Ve eşim orda hiç bir şey demedi, bende sustum. Ve o günden beri ona karşı o kadar öfkeliyim ki, yüzünü gördükçe aklıma onlar geliyor, eskiden severdim yaptıklarına rağmen çünkü bu ilk değil, ama bu sefer çok ağır geldi görmek bile istemiyorum ama sorun şu ki beni gördüğünde birsey yokmuş gibi yapıyor normal konuşuyoruz bende kusemiyorum, alınganlık da yapmıyorum. Çünkü annem hep alttan al diyor sen tek gelinsin falan filan. Neyse en büyük sorun şu ki kafaya çok çok takiyorum sanki takintili oldum ilerleyemiyorum gibi.. 

bıktım gerçekten hepsi bir ayrı, eşim de diyor annemin böyle yapacağını bilmiyordum, bir şey desem bana da küserler diyor o yüzden pek bir şey demiyor. Ki dememesine rağmen eşime sen karindan korkuyorsun dedi kaynanam. 

Bunun gibi yine küçük laf sokmalar da oldu zamanında. Çok içli dışlı değiliz ama her gün de zoraki görüşüyoruz ben oğlumu alıp evime gidiyorum. 

Sizce ben mi abartiyorum? 

Answer 1

Bipolar teşhisini sen mi koydun ikisi de bipolar dedin de o yüzden soruyorum 

Comments

Hayır yani herkes öyle görüyor onları bir gün selam verip ertesi gün laf sokup konuşmuyorlar, halaları da tıpkı öyle, bunu eşim bile diyor onları takma onları çözemezsin diyor 

---

Ama bipolar doktor teşhisi olmadan toplumca konmaz dışarıya ihtiyaç duymuyorlar iki kardeş ve annelerinin kendi dünyaları var diye bipolar diyemez kimse hepsini geçtim diyelim bipolarlar bipolara uygun davranman lazım 

---

Evet belki öyle söylemem yanlış oldu, kusura bakmayın, ama bir gün iyi bir gün kötü olunca öyle söyledim belki yanlış yaptım. 

---

Eğer tespitiniz doğru ise bipolarlarsa onlari bu şekil kabul etmeniz çok önemli üç değerlerde yaşarlar aniden bakmışsın intihar etmiş ya da evi terk etmiş ya da kötü yola düşmüş.Onlar alttan alınmalı ama senin anlatımın bence bipolar değil dışarıdan gelenlere guvenmeme gelini kıskanma durumu var sen de bir iki arkadaş edin çay kahve iç davet sofrası paylaş bak nasıl olacaklar ne dusunecekler neler neler diyecekler hazmedemeyecekkler 

---

Zaten ne zaman bir kaç arkadaş edindiysem benden tamamen uzaklaştırlar çok iyi davranmama rağmen w büyük görümcemi zaten takmiyorim çünkü hep bir garipti bir konuşur bir bakmışsın beni heryerden silmiş. Küçüguyle çok iyi anlasirdik daha doğrusu ben alttan aldığım için, bana kırıcı şeyler söylemisligi de olmuştur ama ben hep alttan aldim. Ama artık onun kadar mesafeli davranmasamda eskisi kadar samimi değilim. 

Answer 2

Bak anlattıklarını birebir yaşadım. Ama nezaman ki çocuğum 4 yaş kreşe başladı kendime yepyeni bir dünya kurdum velilerle arkadaşlık kurdum komşu edindim. Aynı apartmanda olmamıza rağmen görüşmeye takmaya zamanım kalmiyor. Bir hafta tiyatroya götürdm bir hafta sinemaya çocuğu hep etkinlik kurs peşinde koştum yani cocuguma eşime odaklandım dışardaki dışarıda kalır neden takayım ki kafaya. Eve etkinlik malzemeleri aldım boya kalem kağıt bile yeter oyun hamuru falan çocuğumla ilgilenip güzel pastalar falan yaptım. Eşimin ailesini de atmam uzmem eşimi ama hiç sorun yokmuş gibi davranan benim. Bı plan yapıp ben sorarım anne benimle gelmek istermisin gel bir hava al diye. Benim onlara değil onların bana ihtiyaç duyacağı bir döneme girdim 

Comments

Peki nasıl unuttun söylediklerini? 

Benim oğlum 2 buçuk yaşında o doğduğundan beri bütün etkinliklere katildim hep çıktık park olsun gezi olsun heryere götürdüm 

Ama ona rağmen kendimi çok yanliz ve kimsesiz hissediyorum 

---

Benim kaynanam la gezmeyi de sevmiyor bir kaç kez teklif ettim yok siz gidin takılın derdi hep ama bir gün eşime bak kuzenin annesini gezdiriyor dedi yani saçma sapan seyler halbuki çok teklif ettik gelmek istemiyor

Mesela bir de çocuğumla ilgili de sorunlarım oldu hep kendi oğluna benzetti, tmm olabilir kendilerine benzetirler ama çok gicik bir şekilde bana inat, işte bana bir seferinde bu çocuk babasına düşkün sana uykusu geldi diye sarıldı demesi, görümcemin aa hep baba diyor hiç anne demiyor babasına aşık demesi 

Bunun gibi çok şeyler ama onlara sorsan hiç birsey dememişler yapmamışlar ben mışım alıngan 

---

Çünkü onlara bağlı olmadığını kabul et uykudasin uyan demek istiyorum sana. Sen mutlu olursan eşin de çocuğun da mutlu olur. Eşinle evlendin sen kaynann veya görümcen ile değil. Herkes herşeyi der unuturum tabi onlar beni üzmek için demediler mi zaten neden üzülüp onları mutlu edeyim onlar öyle dedi diye öyle mi olur. Gül geç kırılsan da üzülsen de belli etmeli aynı şeyi yapmasınlar ama kendime mutlu bir dünya kur onları görmeyi bırak. Esinin çocuğunun sevdiği şeyleri yap. Benim kocam ailesine çok düşkündü mesela ama evde okadar mutlu ki başka yerde duramiyor bensiz sıkılıyor zor karakterler dışında tabi ama birazda bizim elimizde sanki ya

Answer 3

Bir gün Ebu Cehil, Resulullah’a (sav) yaklaşır ve hakaret ederek “Sen Kureyş’in en çirkinisin!” der.
Efendimiz, “Doğru söyledin.” Buyurur.
Kısa bir süre sonra, Ebu  Bekir (ra) gelir ve şöyle der “Ya Resulallah, sen Kureyş’in en güzelisin!”
Efendimiz (sav) yine “Doğru söyledin.” Buyurur.
Ashab bu olay karşısında şaşırır ve “Ya Resulallah, biraz önce sana ‘çirkinsin’ dendi, doğru söyledin buyurdun, şimdi ise ‘güzelsin’ deniyor, yine doğru söyledin buyurdun, hikmeti nedir?” diye sorarlar.

Resulullah (sav) tebessüm ederek şöyle buyurur “Ben bir ayna gibiyim. Her bakan kendi nefsini görür.”

“Mümin, müminin aynasıdır.” (Ebu Davud, Edeb 49)
İnsan, karşısındakinde kendi içini yansıtır. Kalbi kötü olan, herkeste kötü niyet arar. Kalbi güzel olan ise güzelliği görür.
Peygamberimizin (sav) kalbi o kadar berraktır ki, ona bakan kişi aslında kendi kalbinin rengini onda görür.
“Baktığın benim ama gördüğün sensin.” Buyurmuşlar, yani niyetin ve bakış açın neyse, gördüğün odur.

Bu sebeple muhatabının sana karşı olan davranışını şahsi algılamamalısın. Onun nefreti, kendine karşı.

Diyorsun ya ben öyle olmadığım halde bana öylesin diyorlar… Çünkü onlar öyleler ve kişi kendinden bilir işi.

Kalbine yük ettiğine değmez.

Baksana, Peygamberimize (sav) bile çirkin diyenler var. Peki çirkin mi? Asla değil, haşa.

O zaman herkesin her söylediğine inanıp kalbimizi boş yere meşgul etmeye lüzum yok.

Comments

O kadar güzel söyledin mi içimi ferahlattın resmen 

Kaynanam zaten kendi de dedi ki bende alinganim ama sen bunu kabul etmiyorsun dedi bana