Hiç arkadaşım yok az önce resmen ağladım bunaldım üzüldüm hergunum tek yalnız gecıyor yaşım 27 ama çevremde aıleden esımın aılesınden başka kimse yok arkadaş eksıklıgını o kadar hissediyorum ki bütün gün iki çocukla hep aynı şeyleri yaşıyorum bulunduğum yerde akşam 7 den sonra herkes asagıda oluyor mahallede çocuklar oynarken arkadaşı olan oturuyor sohbet ediyor her gün onları camda izliyorum kızımı bazen asagıya bende indiriyorum ama devamlı sürdürdüğüm arkadaşım yok çocuğum da benim yüzümden kalıyor evde çok sıkılıyorum her gün aynı degısen birşey yok çok acıyorum kendime biraz iyi şeyler duymaya ihtiyacım var