İmam Hatip mezunuyum üni bitirmedim.❤ Adımız hocaya çıktı derken aslında şunu demek istedim daha çok göze batıyorsun nefis sahibiyiz neticede bizim de ağzımızdan ister istemez bazı şeyler çıkabiliyor tabi çıkmasa çok iyi de aaa deniliyor nasıl hocasın hocayım hocayım diye ortalarda geziyorsun deniliyor yani uygulamada bunu çok yaşıyorum. Halbuki çekilin ben hocayım diye ortaya atmıyorum ki kendimi.
Ben de netice de hemen hemen herkes gibi kafa dağıtmaya varsa bildiğim yardımcı olabileceğim şeyler cevaplamaya yada hayata dair fikir almaya giriyorum. Burda çok güzel dostluklar edindim. Bir çok kişinin duasındayım bir çok kişi benim duamda yani bu çok güzel bir nimet. Eskiden daha sert mizaçla konuşurdum uygulamaki hanımlar ve oğlum bana çok şey öğretti ve öğretmeye devam ediyor. Sanırım insan oluyorum yavaş yavaş.
Bak benim sohbet odasının resmini atayım.
Şuan sohbet yapmıyoruz herkes memlekete gitti yazın cesaret edebilirsem çocuklara kuran öğreteyim diyorum fakat oğluma birinin bakması lazım çünkü kışın gelen çocukları ve beni aşırı sabote etti verim alamıyoruz. Bulunduğum mahallede hakikatten dini yönden ilim almak için gidebilecekleri yakında hiç bir yer yok. Hem üzülüyorum hem de cesaret edemiyorum eskisi gibi kafam götürmüyor oğlum sürekli dikkat çekmeye çalışıyor ben annesiyim diye mi nedir başka çocuklar varken asla dinlemiyor yoksa ikimiz başbaşayken dünyanın en mükemmel ikilisiyiz. Babası eve gelince tamamiyle değişime uğruyor. Telefonla biri arasa dahi çocuğun frekansı değişiyor tanıyamıyorum resmen.
