Çalışmak gelinin kendi tercihi. Çalışmayabilir yani.
Çocuğun da sorumluluğu her halükarda anne babasına aittir. Kimseye güvenerek çocuk yapılmaz.
Ben teklif etmenin bile çok ayıp olduğunu düşünenlerdenim. Anane babaanne de olsalar onların da bir hayatları, bir düzenleri var.
Ben düzen kuracağım diye çocuğumu başkasına baktıramam. Zaten çocuğum bana geri geldiğinde onun dahil olmadığı bir düzen tekrar yıkılır.
Özlemiş olurlar, bakarlar. Acil durum olur, bakarlar. Psikolojik bir dayanışma için bile olsa bakılır. Çünkü onlar da annelik ne kadar zor biliyorlar. Ancak zorlanmamalı.
Ben şahsen çocukların yaşlıları da görerek büyümesi taraftarıyım ama bunu suistimal etmek istemem. Kendileri ricacı olurlarsa gelip alabilirler veya eşim götürür. Bu gece bende kalsın derlerse de eğer uygun gördüysem ve o kimsenin de bunu seve seve yapacağını biliyorsam bırakırım.
Kaynanam zevkle bakar ama yeri geldi mi hayır bakamam diyebilen birisi ve bu beni çok mutlu ediyor çünkü böylece bakmak istediğinde nezaketen sormadığını anlıyorum.
Annem öyle değil, daima olur modunda. Hiç gocunduğunu görmedim elhamdülillah, ona karşı sonsuz rahatlığım var ama ona da çok baktıramam çünkü ayıp.
O zorla bizi eşimle tek başımıza bırakmak için çocukları ister, kafa dinleyelim diye evinde her şeyi ayarlar. Beziydi mamasıydı oyuncağıydı kıyafetiydi. Mahcup olsam da iyi var diyorum.
İki bebekle kendimi hırpaladığım için biraz acıyor olabilir, bilemedim. 🤷♀️
Görümcelerim de bize gönder derler ama onlar nezaketen söylüyor, anlıyorum. O sebeple hiç bırakmadım baksınlar. Ancak misafirlikte alırlarsa ellemem. Uzun oldu kusura bakma.