Bende ilk evlendiğim zaman eşime annemlere gidelim diyemezdim o ne zaman derse o zaman giderdik ayda 1 2 kere canı isterse derdi hadi gidelim diye öyle giderdim ailemle bi sorunu yok annem babam gençti kardeşlerimin hepsi bekar gittiğimiz zaman gırgır şenlik geçerdi oysa ama istemezdi pek gitmeyi bir ara babamdan çekindiğini düşündüm hatta akraba olduğumuz için önceden babama abi diyordu sonra baba demeye başladı arada bir karıştırıp abi baba diyordu çekindiği için gitmek istemiyordu biraz
Sonra babam vefat etti :( babam ölmeden 3 gün önce 5 aylık oğlum var onu getirin özledim dedi oğlum hasta olduğu için baba haftaya getiririm dedim ve babam 3 gün sonra aniden vefat etti içime o kadar oturdu ki 10 dk mesafelik yere eşim istemiyor diye neden ayda 1.2 kere gidiyorum kendi istediği zaman ailesine gidiyor diye düşündüm babam öldükten bir süre sonra hegün gittim sonra haftada 2.3 kere gitmeye başladım şu an babam vefat edeli 3 sene olmak üzere o kadar pişmanım ki babam varken neden daha sık gitmedim diyorum ha ben o zaman ailemi özlerdim ama eşim diyene kadar gidelim diyemezdim şimdi canım ne zaman isterse o zaman gidiyorum ehliyet alma fırsatım olmadı ama kardeşimin var çok şükür gelip alıyor istediğim zaman kardeşim olmasa sabah eşim işe giderken bırakıyor keşke babam hayatteyken de bu aklım o zaman olsaydı
Yani uzun lafın kısası hayat çok kısa ve sevdiklerimiz ve ya biz aniden bu hayata veda edebiliriz babamın vefatıyla eşimde anladı çoğu şeyi hergün gitsem bişey diyemez artık