3 yıllık evliyim çocuğumuz yok olmuyor çalışmıyorum kpss ye çalışıyordum bıraktım sanki çalışmam gerekiyormuş gibi hissediyorum atansam seve seve kendi meslegimi yapardım ancak olmuyor.
Daha önce şarküteriye girdim çok sevdim ancak kasayı yapamadım sözel çıkışlıyım paralarla sayılarla uğraşmak bana göre değil bakıcılık yaptım hemsireydi annesi köye gönderdiler bırakmak zorunda kaldım .
Herkes deneyim arıyor ve kasa işi genelde oluyor bu yüzden iş bulmak çok zor geliyor . Eşimde çalışma gerek yok tarzı bir şey demedi
Deneyim aramayan bir yer buldum engelli bakım merkezi her türlü bakimlarini banyo tırnak alt değiştirme vb. eşime banyo kısmını söyledim ne bileyim istediğim tepkiyi vermedi sanki daha çok çalışmamdan yana bende bu gün iş görüşmesine gittim çok tuhaf oldum ordan çıkmaya calisiyorlar içeride tuhaf bir koku var kadın bana yapabilir misin dedi alt değiştirme banyo her şey bakıcılara ait neyse çıkınca eşim aradı çarşıya gececekmiyiz evrak işleri için dedi ne bileyim insan bir sorar ilk önce naisl bir yer ne dediler çalışmak istiyor musun bilmem ne bende öyle soğudum ki ona karşı çok vicdansizca geldi .
Eve gelince konusasim gelmedi nasıl bir yer diye ozaman sordu ne nasıl bir yer dedim sadece yemeği yiyince de yatmaya geçtim ne yapmalıyım bilmiyorum çok zor bir yere benziyor orada iki kişiye sordum burada çalışmak zor mu diye hayır değil dediler nasıl değil onu da anlamadım eşime de aşırı sinir oldum