Eşimle üniversitede tanıştık. Eşim doğulu doğuya gelin gittim. 3 yıllık evliyim. Eşim ordaki kültüre, insanlara çok uyuyor. Orayı hiç benimseyemedim. Kendimi yük gibi hissediyorum, uyum sağlayamiyorum artık. Çok mutsuzum.
Kendi geleneklerini baskiliyorlar sürekli. Burda böyle, bizde böyle, diyorlar devamlı. Her şeye karisiyorlar. Akrabalar, komşular, eşimin ailesi herkes. Eşimin ailesi ev almışlardı baya uygun fiyata 28 bin liraya. Küçük bir ev. Tapuyu da eşim almadı henüz. Kayinbabam bu evi bize verdiği için görümcem kıskanıyor. Eşimden maddi manevi devamlı bir karşılık bekliyorlar. Araba aldık. Devamlı gezmek istiyorlar. Eşim onları düğünlere hastaneye, akrabalarına götürdü defalarca. Arabana hiç binmedik diyorlar. Görümcem bekar, eşime bizi kayak merkezine götür, tatile çıkar, diyor.
Kayinbabam yaşlanınca ileride aynı evde yaşamak istiyor bizle. Ben ona bunları yaptım, oğlum bana bakacak diyor. Görümcem devamlı ailesini dolduruyor. O size bir şey yapmadı, diyor her gün. Kayinbabam yüklü bir para istedi kaç kez.
Bu karşılığı hayat boyu istiyorlar.
Eğer bu ev, benim yaşamımı kisitlayacaksa, hayat boyu sırtıma yük olacaksa, ben bu evi istemiyorum. Çalışıp minnetsiz huzurlu bir hayat yaşamak istiyorum. Maddiyati da dert etmiyorum. Kirada da otururum. Eşimi maddi konularda hiç baskilamam.
Eşim asgari ücretle ama devamlı bir işte çalışıyor orda. Eğer atanırsan gelirim dedi. Ama memurluk torpil işi. Uğraşıyorum mülakatlarda eleniyorum.
?Eşim o evin tapusunu almayıp ailesine vermeye ikna olur mu o evi bırakır mı?
? Taşınmak, bir çözüm olur mu? Uzak olsak da ailesi müdahale etmeye devam eder mi?
Eşimi nasıl ikna ederim? Bu tarz yöntemleriniz, konuşmalarınız falan var mı?
Her şey zamanla yerine oturur düzelir mi. Çok mutsuzum.