Açık konuşmak istiyorum birtek sizlerle zaten konuşabilirim değilmi .. Eşimi sevmiyorum yaklaşık 1 yıldır ondan okadar soğudum ki buz gibi görmek sesini duymak istemiyorum 1 hafta iş icin sehir dışına gitti hic asla yerini aramadım yadirgamadim bile evdeykende hep gitse diye bekliyorum işe, kendisi beni bu kadar soğuttu kendinden o beni seviyor biliyorum ama ben onu sevmiyorum suana kadar hic ona bunla alakalı birsey ima etmedim ama bazen yaklaştıkça bana istemediğimi belli ediyorum bir bahane söylüyorum yani bitti resmen onu sevemiyorum artık yokluğu daha iyi 1 tane oğlum var 4 yaşında o olmasa yemin ederim bir dakika durmam bitirirdim bu evliliği ama çocuğum var bize çok düşkün, bazen kendime sen sadece geçmişe sinirlisin yaptığı şeylere kızıp böyle hissediyorsun diyorum ama yok ben tamamen bitirmişim içimde asla sevemiyorum hayatindan çıkıp gitmek istiyorum ama yapamıyorum böyle ömrümü de sevmediğim biriyle yalandan rol yaparak geçirmekde istemiyorum adım atmaya cesaretim yok sanırım, ama bir türlü kendimi toparlayamıyorum cok düşünüyorum düşündüm cikmaz yolda öylece yürüyorum. keşke bunlar hiç yaşanmasaydı keşke ,S E V M I Y O R U M ....hic ama hic birsey hissetmiyorum hasta oluyor umrumda değil ilgilenmek istemiyorum belkide onun bana davranis sekli beni bu hale getirdi aslinda bir kac kez kendisine ima etmeye anlatmaya calistim ama anlamadı sinirlisin ondan böyle düşünüyorsun dedi belkide inanmak istemedi ve hic bir şey yok gibi devam ediyor hayatina ama ben hep bu dusuncelerdeyim ne yapacağımı bilmiyorum..