Kızlar ben gurbete gelin geldim. Ailem yanımda değil. Zaten onların istemedikleri bir evlilik yaptım. Kaçarak evlendim. Şimdi barıştık konuşuyoruz.
Kaynanama hiç ısınamıyorum. Kötü biri. Herkesin arkasından konuşur, dedikodusunu yapar. Sonra bir şey olamamış gibi yüzlerine güler. İki yüzlü bildiğiniz.
Eltim benim hakkımds konuştuklarına şair olmuş. Bana sonra bana söyledi. Benim kızımdan bizim bebeğimiz o ona ne gibi şeyler söylüyormuş. 2 güzel n önce de görümcem ile dışarı çıktık eve geçmeden onlara uğramak istedim. Nereden istediysem de. Kızımı sanki o doğurmuş gibi şeyler söylüyordu. Sonra ben de onu ben doğurdum benim kızım dedim. Bana babanın evinden mi getirdin dedi ben de oğlun anasının evinden mi getirdi dedim evet dedi beni sinir etti eve girmem ile çıkmam bir oldu.
Aramız hep böyledir. İlla bana bir şey söyleyecek. Eskiden susuyordum şimdi karşılık veriyorum artık.
Onları bu sene hiç iftar yemeğine çağırmadım. Çağırmak da istemiyorum. Haksız mıyım. Ne zaman onları davet etsem ya annesini ya da kardeşlerine de haber veriyor.
Her zaman onu alttan almak istiyorum ama olmuyor. Eşim aramızdaki sorunları biliyor. Bana sevme ama saygı duy diyor ama o bana duymuyor. Ben nasıl duyabilirim ki.
Eşimin yanında bile neler söylüyor. Elim kaş göz yapıyor bana. Cevap vermeyeyim diye. Onu görünce soğuk yapıyorum. Konuşmuyorum hatta. Şimdi de ben annemlere gideceğim ben seni yanlız bırakmam ben de geleceğim diyor ben hayır ailem istemiyor diyorum.
Ailem onun ailesini sevmiyor. İstemiyor dolayısıyla sadece eşime saygı duyuyorlar.
Ben bu kaynana ile ne yapacağım şaşırdım artık. Aileme anlatmıyorum bu kadar ama biraz üstü kapalı bir şeyler diyorum. Onlar da büyüğün diyorlar saygı duy diyorlar siz olsanız ne yapardınız?