Kızlar aslında çok uzun mevzular kısaca özet geçeyim 7 yıldır eşimin memleketinde yaşıyorum 5 yıllık evliyim.Çok neşeli çok sosyal vurdumduymaz bir insandım bekarken ve evliliğimin ilk yıllarındada devam etti.sonra çocuklar oldu vs derken eve kapandım son 3 yıldır bildiğin silivri kapalı tip cezaevinde gibiyim.eşim destekçim benim ama oda çaresiz kalıyor. hiç arkadaşım yok kimsem yok burda küçük bir doğu şehri. arkadaşlık kurmak ve misafir almaktan aşırı çekiniyorum yeni bir şeylere başlayamıyorum asosyallik başladı artık insanlar sürekli beni eleştirecekmiş gibi geliyor 2 çocukla birine de gitmeye cesaretim yok dağıtırlar dökerler korkusundan.29 umda 79 luk nine hayatı yaşıyorum hep evdeyim Hobimde yok öyle sevmiyorum hayattan zevk almıyorum bana bir akıl verin arkadaş edinmek istiyorum ama bir türlü olmuyor çocuklar elimi ayağımı bağlıyor ne dışarı çıkabiliyorum ne çalışabiliyorum eşimin ailesi ile ilgili de çok sorunlarım var zaten herşey onlar yüzünden ben çok neşeliydim böyle değildim bi fikir verin yeni birilerini hayatıma nasıl dahil ederim