Niye buraya bunu yazıyorum inanın bilmiyorum ben 2 yaşındayken annem bıraktı gitti babaannem büyütmüş beni annemi yolda görsem bile tanımam babam daha sonra 2 evlilik yaptı 2 üvey annemden de şiddet gördüm daha sonra babam uzak bir şehirde kendi hayatına baktı ben de babaannemin yanında kaldım 5 yıl yurtta kaldım lise okurken sırf babanneme yük olmak istemediğim için... 19 yaşında eşimle tanıştım ve onunla evlenmek istediğimi söyledim babam bana maddi yönden yardım yapmak istemediği için sürekli bir problem çıkardı tabii onu etkileyen insan üvey annemdi. Sonra ben de yaptığımı kesinlikle savunmuyorum eşimle kaçarak evlendim şu an iki çocuğum var eşimle çok mutluyum Allah ondan razı olsun ama babam ve bütün akrabalarim bana sırtını döndü.yaptigimi savunmuyorum dediğim gibi ama babam bana hiçbir zaman babalık yapmadı zaten küçüklüğümden beri abimin aldı gitti ben hep dışlanan taraf oldum şimdi gurbetteyim kimsesiz doğum yaptım eve geldim kimsem yok benim adıma sevinen bir insan dahi yok annemin yaptığını savunmuyorum ama anne üvey olunca baba da ona uyuyor annem öz olsaydı belki de çoktan barismistik hayatım çok farklı olmuştu.hayat yapacak bişey yok Rabbime şükrediyorum ki eşimle mutluyum babamın yanına 15 tatilde bile gitmek isterdim yalvarirdim en sonunda gel tamam derdi oraya giderdim üvey annem sürekli iş yaptirirdi evden dışarı bile cikamazdim babam da ağzını acmazdi babamın evine sigamadim hiç ama evlatlarıma o kadar güzel anne oldum ki kendimle gurur duyuyorum ben ne annemin ne de babamın yaptığı hiçbir hatayı yapmayacağım en azından annelik konusunda.kusurum varsa affola!iyi gecelerr (dertleşmek istedim))