Mutsuz ve üzgünüm. Bütün hayat enerjim sönmüş gibi hissediyorum. İstemediğim şeylere maruz kalmak veya maruz kalmaya mecbur olmak fazlasıyla yoruyor. Kafamda bir belirsizlik, kalbimde bir hissizlik beliriyor. Ben bunları yaşamak ve maruz kalmak istemiyorum. İnsanlara tahammül etmek istemiyorum. Mutsuz olduğum yerde zaman harcamak en ağır işkencelerden biri sanki. Herkesten uzaklaşmak kendi kabuğuma çekilmek istiyorum. Yalnizlasiyorum. İçimde fırtınalar kopuyor, kafamın içindeki kavgaları bitiremiyorum ama dışarıdan goruntum durgun bir deniz gibi. Bu durumun nasıl üstesinden gelebilirim nasıl yenebilirim bilmiyorum. Çok hircinlasiyorum, sindiremiyorum. Bir zaman gelecek çok büyük patlayacagim gibi geliyor, bu böyle devam eder mi diyorum. O zaman da tepkim nasıl olacak kestiremiyorum. Hiç bir şey yapmak gelmiyor içimden..