Ne Anna babama evlat olabildim, ne kardeşlerime kardeş, ne eşime eş, ne arkadaşlarıma arkadaş, ne çocuklarıma anne.... Elimde bı çocuklarım kaldı onlara da bağırıp duruyorum bu annelik mi? Sürekli ofkeliyim hayatımda ki insanlara hep bağırarak müdahale ettim hiç akılla mantıkla yol yürümedim o yüzden kimsesiz kaldım iki küçük sabi meleğim var onları da bazen tahammül edemiyorum bağırıyorum sonra pişmanlıklar içinde kalıyorum ama tabi bir kere bağırmış oluyorum çocuklar korkunca gözlerini kapatıyor.. taksitle sunla bunla çocuklara herşeyin en iyisini almaya çalışıyorm yemekleri herşeyin en güzelini yedireyim diyorum elbiseleri hep temiz olsun hiç kirli olmasınlar diyorum ama bağırınca bunların bı önemli kalmıyor ne yapmam lazım kızlar bu bağırma işi nasıl çözülür kendimi yerden yere vurmak istiyorum